Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

Code: เลือกทั้งหมด

ตำนาน...กระบี่ดาวแดง (ตอน ก่อนน้ำตาหยดต่อไปจะร่วง(ต่อ) )  
  
  
 
          


             ก่อนน้ำตาหยดต่อไปจะร่วง (ต่อ)                                                



             ประวัติศาสตร์ของผู้คนที่อยู่บนผืนแผ่นดินไท่กว๋อ...หลากหลายเชื้อชาติ...ชนชาติ...ผลัดเปลี่ยนกันขึ้นมามีอำนาจ...ผสมผสานแลกเปลี่ยนระหว่างความแตกต่างกันไปมานานหลายพันปี....              

              อดีตความยิ่งใหญ่ของผู้คนเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาแห่งการพัฒนาของมนุษย์บนโลกหล้า......และมิอาจจะเรียกร้องย้อนคืนมาเหมือนเดิมทุกประการ...              ทว่า...มีเพียงผืนแผ่นดิน...และมรดกที่ชนรุ่นก่อนสร้างสมไว้ให้แก่อนุชนรุ่นหลังได้สืบทอดมรดกที่ก่อเกิดจากการอยู่ร่วมกันอย่างสันติบนผืนแผ่นดินแห่งปิตุภูมิและมาตุภูมิของผู้คนที่เกิดขึ้นมาในปัจจุบัน....             
             ภาระหน้าที่ที่ผู้คนแห่งปัจจุบันที่อาศัยผืนดินแห่งนี้จักต้องสืบสานพัฒนาไปสร้างรากฐานที่ดีงามให้แก่คนรุ่นต่อไปสืบทอด....              
             หากไร้ซึ่งการอยู่ร่วมกันอย่างสันติของผู้คนที่มีความหลากหลาย....ไหนเลยจะก่อให้เกิดการพัฒนาและสร้างมรดกที่ดีงามให้กับคนรุ่นหลัง.....              
             เมื่อสงคราม....ล้วนแล้วก่อให้เกิดการพลัดพราก...การเสียชีวิต...การแตกแยก....ความหายนะ...ที่เกิดขึ้นจากผู้ก่อขึ้นบนดินแดนนี้....ซึ่งจากประวัติศาสตร์ล้วนแล้วแย่งชิงกันครอบครอง....ประวัติศาสตร์เป็นเพียงบทเรียนแห่งความผิดพลาดที่ต้องเรียนรู้เพื่อพัฒนาไปข้างหน้า....เพื่อสันติภาพของคนรุ่นต่อไปบนผืนแผ่นดินเดียวกัน...


             ก่อนการขยายตัวของอาณาจักรน่านเจ้า  ตาลีฟู  และการเกิดขึ้นของล้านนา  ล้านช้าง.......ดินแดนไท่กว๋อเดิมถูกปกครองโดย อาณาจักรละว้า  หรือลั้วะ ที่แผ่อิทธิพลในดินแดนที่เป็นอาณาเขตุไท่กว๋อปัจจุบัน  และครอบครองแว่นแคว้นในแถบอโยธยา  โยนก  และโครตบูร               
             ทางใต้ก็มีการเกิดขึ้นของอาณาจักรศรีวิชัย  และอาณาจักรเจนละของขอมในอีสานตอนใต้....              
             หากชนชาวลั้วะ ที่ถูกกดดันไปอยู่ตามขุนเขา และสืบทอดลูกหลานมาหลายพันปีเรียกร้องเอาดินแดนคืนเหมือนในอดีตก็คงกว่าครึ่งของแผ่นดินที่เป็นอาณาจักรไท่กว๋อปัจจุบัน....หากแต่ว่านั่นเป็นเรื่องบรรพชนในอดีต...               
             การดำรงอยู่ของผู้คนและผสมผสานเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันที่สืบทอดกันต่อมาของผู้คนรุ่นหลัง...ล้วนมิอาจจะจำแนกแยกแยะชาติพันธุ์ที่บริสุทธิ์....                 

             กาแล...สัญลักษณ์ อันสืบทอดกันมาของชาวลั้วะที่ชาวไทยวน(คนเมือง)ยุคนั้น ครอบครอง เวียงสวนดอก  เวียงเจ็ดริน  ที่ราบลุ่มมือระมิง (แม่ปิง)จากชนชาวลั้วะหรือละว้า..... 
            หลังพญาเม็งรายเข้ายึดครองสร้างอาณาจักรล้านนา....เป็นตัวอย่างหนึ่งเมื่อกาลเวลาเปลี่ยนไป....จากนั้นก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มีขอบเขตุความสัมพันธ์ของผู้คนในดินแดนที่กว้างขวางขึ้นตามลำดับ....               

             ตราบปัจจุบันของอาณาจักรไท่กว๋อที่มีขอบเขตุความสัมพันธ์กับดินแดนต่างๆทั่วหล้า.....ภายใต้ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในผืนแผ่นดินแห่งนี้ที่ผู้คนมีเสรีภาพเท่าเทียมกัน...เสรีภาพที่ไม่เพียงแหล่งกำเนิดดินแดนที่ตนเองเกิด...              
             หากยังมีเสรีภาพแห่งดินแดนอื่นที่ผนึกเป็นแว่นแคว้นเดียวกัน...จากเหนือจรดใต้....จากตะวันออกถึงตะวันตก...               
            
             เสรีภาพแห่งยุคปัจจุบันที่กว้างขวางกว่า...ชาตินิยมที่คับแคบแห่งอดีตกาลได้ถูกทำลายลงไป....พร้อมกับความสัมพันธ์ของผู้คนบนโลกหล้า....               

             กังเถี่ยซิน(หัวใจเหล็ก) คิดคำนึงถึงเรื่องราวในอดีตกาลของบรรพชนหลังได้รับการเชื้อเชิญจากผู้อาวุโสให้ค้างที่นั่น  และได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวกันมากมายที่ผู้อาวุโสหลี่เลี่ยเฟิ่งได้ถ่ายทอดให้ฟัง.......               

              มิผิด...มหานครเทียนจินปัจจุบัน อันเป็นศูนย์กลางแห่งความหลากหลายของชาติพันธุ์ที่มีมาเนิ่นนาน   ซึ่งเกิดจากความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ของผู้คน... 

              เช่น ชาวญวนสามเสน  ญวนนางเลิ้ง  ลาวบ้านครัวหรือบ้านแขกครัว  บ้านแขกจาม(อิสลามพูดภาษาเขมรแถวคลองมหานาค)   บ้านแขกเมือง(แถวบางลำพูมาจากปะริส  กรันตัน ปัตตานี และดินแดนทางใต้) หลายกลุ่มก็หาใช่เชลยศึกไม่...              ติดตามเจ้านายในอดีตที่มีความสัมพันธ์กับศูนย์อำนาจในกรุงเทียนจิน  เช่น ตนกูสุเบียน น้องสาวสุลต่านมหมุด เจ้าเมืองลิงงา  ซึ่งเป็นเจ้าจอมในรัชกาลที่4กรุงรัตนโกสินทร์และสืบทอดทายาทอันเป็นเชื้อพระวงค์แห่งราชอาณาจักรไท่กว๋อ  สืบบุตรหลานมาจนปัจจุบัน...              

              ส่วนชาวฮั่น  มีประวัติยาวนานตั้งแต่สุโขทัย  อโยธยา  และมาถึงปัจจุบันซึ่งทะยอยกันอพยพมาตั้งรกราก ต่อเนื่องมาหลายยุค  อันมีหนาแน่นในหลายพื้นที่ไม่เพียงแต่มหานครเทียนจินหากกระจายอยู่ทั่วไปในดินแดนไท่กว๋อ..                 

              ก่อนที่กังเถี่ยซิน จะเดินทางต่อไป  ผู้อาวุโส หลี่เลี่ยเฟิ่ง ก็ได้ฝากจดหมายไปถึง จอมยุทธ์ ยูโซะ เจ้าสำนักค่ายมวยซีละอันมีชื่อเสียงในดินแดนใต้สุดในเขตุ กำปงตะลูแบ  แห่งบางนรา  อันเป็นสหายเก่าของผู้อาวุโสเพื่อช่วยฝากฝังดูแล...และไถ่ถามทุกข์สุข                 

              จดหมายถึงเพื่อน                 

              ขอสันติสุขจงบังเกิดแด่ท่านจอมยุทธ์ยูโซะ    ข้าพเจ้าหลี่เลี่ยเฟิ่ง  ได้ฝากจดหมายฉบับนี้มากับศิษย์ของข้าพเจ้าที่จะมาปฏิบัติภารกิจในดินแดนแห่งนี้....ข้าพเจ้าขอฝากฝังให้ท่านช่วยดูแลสั่งสอน และให้คำชี้แนะด้วย...              
              ข้าพเจ้ากังวลใจอย่างยิ่งกับเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นในแต่ละวันในดินแดนเกิดของท่าน..              
             บัดนี้ เทือกเขาสันการาคิรีกลับร่ำไห้    บางนรามีสีแดงฉาน....             

             ยูโซะ  เจ้าจำมิได้หรือ เมื่อก่อนเจ้ากับมิตรสหายเจ้าเก็บ พืชผลตามป่าเขา เก็บยางกฤษณา  เพื่อเอามาขายให้กับพ่อค้าในกรุงเทียนจิน  และนำเงินไปเลี้ยงดูพี่น้องเจ้า...ปลูกผักพืชผล  ตัดยางอย่างสันติสุข...              
            เจ้า เองก็มีเสรีภาพในแผ่นดินที่เราอยู่  ยามเจ้าเข้ามาที่มหานครเทียนจินก็อยู่ร่วมกับมิตรสหายพวกข้าที่ ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยามหานครเทียนจิน  แม้มีความแตกต่างความเชื่อก็กลมเกลียวกันหยอกล้อกันสนุกสนาน...ยามเจ้ามาพักเจ้าทำละหมาด  ขณะที่พวกข้า ที่ศึกษาอยู่ก็เคารพในความเชื่ออันเป็นส่วนตัวของเจ้า...              
            
             ยามนั้น  นกเขาชวาจากสันการาคิรี มันก็หาได้เปลี่ยนเสียงร้องของมันไม่เมื่อยามที่มันบินมาถึงเขาตะนาวศรี  และตั้งรกรากเผ่าพันธุ์ของมันใหม่....นกบินหลา(กางเขน) จากตะนาวศรี  เมื่อบินไปถึงสันกาลาคีรีก็เช่นกัน...
             
            มิผิด....มีแต่เพียงผู้คนยามนี้  กลับทำให้ขุนเขาร่ำไห้             
       
        ....จากการแข่งเรือกอและ ที่แม่น้ำบางนรา  อันสนุกสนานไฉนจักทำได้ในยามนี้เมื่อสายน้ำมันเป็นสายเลือด.....               
           ยูโซะ  เจ้าย่อมเข้าใจ  หลังจากนั้นที่เกิดเหตุการณ์นองเลือดในมหานครเทียนจิน  เจ้าเองที่เยาว์วัยเช่นข้า  ก็ต้องหลบหนีไปเจ้าหนีไปซุกซ่อนตัวกับมิตรสหายของข้า.....ส่วนข้าเข้าไปหลบตัวในสำนักกระบี่ดาวแดง....               

           นั่นเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมานานในอดีต... อันมีรากฐานทางอุดมการณ์ที่แตกต่างกัน...และเป็นการเรียกร้องด้วยมือเปล่าของเยาวชน....              
         
          แต่ที่บ้านเจ้ายามนี้ บรรดามิตรสหายของพวกเจ้ากลับถือเอาผู้คนทั่วไปทั้งแผ่นดินเป็นเป้าหมายทำลายล้าง....ไม่เว้นแม้แต่พี่ของเจ้า..น้องของเจ้า ญาติๆของพวกเจ้าที่ต้องเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า....   

           หาใช่เป็นการสืบสานมรดกแห่งบรรพชนไม่....

           เจ้าย่อมรู้ดี...สงครามมิอาจก่อให้เกิดการสร้างสรรค์...มีแต่ผู้คนที่ต้องล้มตายและพลัดพราก...และยากจนลงทุกวัน.....               
           เจ้ามีเสรีภาพที่กว้างขวางในดินแดนไท่กว๋อ  ไฉนพวกเจ้าบางคนถึงอยากมีดินแดนที่มีอิสระในดินแดนนิดเดียว...และเสี่ยงกับการถูกสุนัขจิ้งจอกภายนอกตะครุบกิน....อย่าว่าแต่พวกเจ้าเลย....ทว่าลุ่มน้ำไทกริส   ยูเฟติส  อันเก่าแก่และมั่งคั่งก็ยังมิวายถูกเหล่าสุนัขจิ้งจอกขย้ำเอา....                 
            หากการต่อสู้ของพวกเจ้า ที่เริ่มต้นจากการทำลายทรัพย์สิน  โรงเรียน  สถานที่อำนวยความสะดวกให้บิดามารดา ญาติพี่น้องเจ้าได้ใช้...ร่ำเรียนศึกษา         
            
            แล้วพวกเจ้าจะถือว่าสืบสานมรดกของบรรพชนได้อย่างไร...              
           
            หากเจ้าถือเอาชีวิตผู้คนเป็นเป้าหมาย  แล้วเจ้าจะไปพบกับพระเจ้าได้อย่างไร....เมื่อพวกเจ้าล้วนทำลายล้างตัวแทนแห่งพระองค์ที่ปั้นมาจากดิน...และให้เหล่าเทวดา  มิเว้นเหล่ามะลาอิกะห์กราบไหว้ ดินที่พระองค์ปั้นขึ้นมาเป็นมนุษย์....
           
            เจ้ามิเห็นหรือว่าพระเจ้าท่านทรงให้ความสำคัญกับมนุษย์เพียงไหน            และคำทักทายที่พวกเจ้าใช้ อันเป็นถ้อยคำ แห่งพระเจ้า....ขอสันติสุขจงบังเกิด....              
           
            แล้วพวกเจ้าไฉนมิสร้างสันติสุข...ให้บังเกิดดังมรดกที่ดีงามแห่งบรรพชนได้สร้างมา....และสืบทอดให้อนุชนรุ่นต่อไป...              
            
             แผ่นดินไท่กว๋อ....ก็เป็นแผ่นดินของพวกเจ้า  และของทุกคนมิว่าจะมาจากเชื้อชาติใดๆ....ที่จะต้องร่วมกันสืบทอดต่อไป....                
             ข้า  หวังว่า สำนักของเจ้าและเครือข่ายสำนักเจ้าที่อยู่ต่างแดนจะไตร่ตรองใคร่ครวญ เพื่อสืบสานสร้างสันติภาพให้บังเกิดอันเป็นเจตนารมย์สูงสุดแห่งพระเจ้า.....  
 
                                                                        จากข้า  หลี่เลี่ยเฟิ่ง      


                                              ( ยังมีต่อ   )

 
 โดย honglong เมื่อ 29 ตุลาคม 2547 เวลา : 16:43:00 | Comments (6)