Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ผมเห็นข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ด้านเศรษฐกิจหลายฉบับพูดถึงปัญหาหนี้ครัวเรือนบ่อยครั้ง แต่สภาพ

เศรษฐกิจในปัจจุบันนั้นก็ยังไปได้ ตัวอย่างเช่น ห้างสรรพสินค้า ร้านกาแฟชื่อดังราคาแพง ก็ยังมีคนเนืองแน่น

รถใหม่ป้ายแดงก็ยังมีให้เห็น รถก็ยังติดมากแม้อยู่บนทางด่วน รวมถึงอสังหาก็พุดเป็นดอกเห็ด แล้วที่สำคัญก็คือ

ยังขายได้ สรุปแล้วเรามีปัญหาหนี้ครัวเรือนจริงหรือ ? เพราะสิ่งรอบตัวนั้นก็ยังดูฟุ่มเฟือยอยู่ และที่สำคัญก็มีกูรู

หลายท่านเตือนให้ระวังในเรื่องของการลงทุนในตลาดหุ้น ซึ่งสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนี้โดยส่วนตัวแล้วก็ค่อนข้าง

ระแวงพอสมควร ไม่กล้าลงทุน 100% (ปัจจุบันลงทุน ประมาณ 70%) เพราะผมค่อนข้างเชื่อกูรู และ นสพ.

เพราะฉะนั้นปลอดภัยไว้ก่อน และสุดท้ายผมอยากจะขอถามความเห็นกับหลายๆ ท่านครับว่า เศรษฐกิจโดยรวม

มันแย่จริงหรืือ ? นสพ. และ กูรู นั้นระแวงไปไหม ? ลองมาแชร์กันดูนะครับ ขอขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ

ประชาชนไม่ได้มีกลุ่มเดียวครับ

มีตั้งแต่รากหญ้า ชนชั้นกลาง รวย รวยมาก ฯลฯ

บอกแค่นี้ครับ

กรุงเทพไม่ใช่ประเทศไทย

โลกด้านที่เรามองเห็น ไม่ได้เป็นตัวแทนของโลกทั้งใบ

กรุงเทพตัวผมก็รู้สึกว่ามันเงียบแบบซึมๆ นะครับลองถามคนขายของจะบ่นกันเป็นแถว ต่างจังหวัดนี้ผมไม่รู้แต่ได้ยินเขาบอกมาว่าเงียบมากๆยิ่งโดนการเกษตร เห็นทุกอย่างค่อยๆซึมลงหมด ยกเว้นตลาดหุ้นไม่ลงซะที

ผมคิดแบบนี้ล่ะกัน
หนี้ครัวเรือนเกิดจากอะไร
1. ราคารถยนต์ที่ผ่อนอยู่ ราคาลดลงอย่างรวดเร็วในช่วงที่นโยบายรถยนต์คันแรก
เมื่อราคารถยนต์ที่ผ่อนอยู่ลดลงจน มูลค่ารถยนต์น้อยกว่า มูลค่าของเงินที่ต้องผ่อน ก็ทิ้งรถผ่อน
ให้ สถานบันการเงินยึดแล้วขายทอดตลาด ทำให้เกิดมูลหนี้ขึ้น
2. นโยบายรถยนต์คันแรก ที่คืนภาษี สรรพาสามิต อันนี้ ดัน GDP ขึ้น แต่ทว่า สถานบันการเงิน
ไม่ค่อยดูเรื่องความสามารถในการผ่อนได้ของลูกหนี้ ปล่อยกู้ เต็มที่เลย ดังนั้น มูลหนี้จึงเพิ่ม
3. นโยบายบ้านหลังแรก อันนี้ลดหย่อนภาษีได้ แต่ภาระที่ตามมาคือ คอนโดมิเนี่ยม โครงการช่วยผ่อน
ในระยะ 24 เดือนแรก ดังนั้นเมื่อพ้นระยะดังกล่าว จำนวนเงินที่ผ่อนเพิ่มขึ้น ลูกหนี้ก็มีภาระเพิ่มขึ้น
แต่สถาบันการเงินก็ไม่ได้ดูเรื่องความสามารถในการผ่อนของลูกหนี้ ปล่อยกู้กันเต็มที่
4. การที่ Refinance บ้านและคอนโดมิเนี่ยม อันนี้ทำให้ สามารถกู้ได้เพิ่มขึ้น โดยราคาที่ดินที่เพิ่มขึ้น
ดอกเบี้ยที่ส่งลดลง กลายเป็น เมื่อทำไปทำมาแล้ว สุดท้ายหนี้ไม่ได้ลดลงเลย ภาระยังเท่าเดิม ดีไม่ดีเพิ่มขึ้นด้วย
แต่ลูกหนี้ได้เงินสดออกมาใช้จำนวนหนึ่ง เพราะมีส่วนต่างระหว่าง หนี้เก่ากับหนี้ใหม่นั้นเอง
5. นโยบาย ดอกเบี้ยที่กดให้ต่ำ ทำให้ ประชาชนต้องการหาผลตอบแทนที่มากขึ้น ก็ทำธุรกิจกันมากขึ้น
โดยเฉพาะพวก Gen Y กับ Z ต้องการเป็นเจ้าของกิจการเอง ไม่เป็นลูกน้องใคร ทำเป็น SME สุดท้ายตามกฏ 80/20 คือ ส่วนใหญ่ 80 เจ๊งครับ อีก 20 รอด
ก่อนหน้านี้ หลายสถาบันการเงินก็นิยมให้ SME กู้ ทำกิจการ นั้นเอง

ดังนั้นมองให้ขาดว่า ทำไมครัวเรือนถึงมีหนี้มาก

มามองว่า คนเราก่อหนี้ได้อะไรบ้าง
1. หนี้บ้าน
2. หนี้รถยนต์
3. หนี้การศึกษา
4. หนี้บัตรเครดิต
5. หนี้อื่นๆๆ
พวกนี้เป็นหนี้หลักๆๆที่เราต้องเจอะเจอกัน คำถามต่อไปคือ เราจะบริหารหนี้อย่างไรดี
ในเมื่อ หนี้ของครัวเรือนสูงแบบนี้

Lastpun เขียน:กรุงเทพตัวผมก็รู้สึกว่ามันเงียบแบบซึมๆ นะครับลองถามคนขายของจะบ่นกันเป็นแถว ต่างจังหวัดนี้ผมไม่รู้แต่ได้ยินเขาบอกมาว่าเงียบมากๆยิ่งโดนการเกษตร เห็นทุกอย่างค่อยๆซึมลงหมด ยกเว้นตลาดหุ้นไม่ลงซะที

ผมเห็นแม่ค้าหลายคนเขาก็บอกว่ามันเงียบๆ เหมือนกันนะครับ แต่ร้านอาหารตามห้างก็ยังมีคนใช้บริการอยู่มาก

ซึ่งนั่นอาจจะเป็นคนชนชั้นกลาง ถึง สูง ซึ่งแสดงว่ารากหญ้านั้นกำลังซื้อลดลงจริง เพราะรายจ่ายเยอะ อาจจะมี

ทั้งบ้านและรถ ที่ต้องผ่อน สำหรับประเด็นที่ตลาดหุ้นยังไม่ลงนั้นอาจจะเป็นเพราะผลประกอบการของหลายๆ บริษัท

ยังพอไปได้ และแรงกระตุ้นจากภายนอกยังไม่กระทบกับบ้านเราซักเท่าไหร่ แต่ระวังๆ ไว้ก็ไม่เสียหายอะไร

ผมอยู่ภูเก็ต พ่อค้าแม่ค้าก็บ่นเหมือนกันครับ คนที่รู้จักที่ทำค้าขายก็เช่นกัน แต่ภูเก็ตเป็นเมืองท่องเที่ยว เศรษฐกิจขึ้นกะท่องเที่ยวเป็นหลัก แต่ช่วงนี้ท่องเที่ยวก็แย่ด้วยไม่เหมือนก่อน นักท่องเที่ยวรัดเข็มขัดมากขึ้น(ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเศรษฐกิจโลกด้วยหรือเปล่า) แถมหน้าโลว์อีก แล้วไม่รู้ว่ารวมเรื่องหนี้ครัวเรือนนี้ไปด้วยหรืเปล่า สรุปคือแย่ไปหมด มีที่เหมือนจะดูดีหน่อยคือทัวร์จีนเยอะขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ....แต่สาเหตุที่ แค่เหมือนจะดูดี แต่ไม่ได้ดีจริงๆซะทีเดียว เพราะทัวร์จีนนี่เวลามา ก็ไปแต่สถานที่ที่ทำดีลกะทัวร์ไว้ เงินก็หมุนอยู่แต่เฉพาะกลุ่ม ไม่ได้กระจายไปทั่วจังหวัด ตอนนี้เลยมีแต่คนบ่นไปทั่วเลยครับ

ปล ผมพยายามคิดว่า อะไรที่แย่ เดี๋ยวมันก็ดี ....แต่ไม่รู้จะอีกนานมั้ยนี่สิ

ในมุมมองของผมนะ มันก็ไม่เลวร้ายอะไรนักหนาหรอกครับ เมื่อเทียบกับปี 40
ตอนนั้นเราแย่กว่านี้เยอะเลย แต่ก็เห็นรอดกันมาได้ ครั้งนี้ผมเชื่อนะว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ

ปี 40 เศษฐกิจฟิ้นเป็นตัว U แต่ครั้งนี้เป็นตัว L นะครับ ระวังตัวด้วยนะครับ

อันตราย

หุ้นเป็นวิทยาศาสตร์ไม่ใช่ไสยศาสตร์
ใช้ความรู้สึกเล่นหุ้นมันไม่ถูกต้อง

ที่คิดออกอีกเรื่องคือ
ตอน 2554 นั้นเกิดน้ำท่วม พอน้ำท่วมเสร็จ หน่วยงานต่างๆก็ โปรยเงินใส่มือประชาชน ทั้งที
ในเรื่องการซ่อมแซมบ้าน ให้เงินกู้พิเศษ เงินได้เปล่า ฟรีๆๆ
แต่คิดไหมว่า เงินที่ได้มาพอที่ซ่อมแซมบ้านไหม แถม ไม่ลดราคาที่ดิน
นั้นคืออะไร คือการปล่อยกู้ของภาคธนาคารพาณิชย์ที่ราคาไม่ตก แถมราคาเพิ่มด้วย

เนี่ยก็อีกจุดหนึ่งที่ไม่ได้เขียน

=================================
เรื่องของแม่ค้า นั้น มีมุมมองด้านจิตวิทยาด้วย
แม่ค้าบ่นว่าขายไม่ดี มีสองมุมคือ
1. ขายไม่ดีจริงๆ
2. ขายดีแต่กลัวคนอื่นเข้ามาแข่งด้วย เลยบอกว่าขายไม่ดี
ทางแก้ไข ก็เรียกกรมสรรพากรมานับคนซื้อขายและมูลค่าการซื้อ
เดี๋ยวก็รู้ว่า ขายดีหรือขายไม่ดี

=================================
ต่ออีกนิดหนึ่ง
วิกฤติ ส่วนใหญ่ที่เกิดจาก สินค้าล้าสมัย นั้นคือ Stock มันบวม เมื่อ Stock มันบวม ผลิตไปขายไม่ได้
ก็ค้างคา ทำให้กำลังการผลิตที่ใช้ นานวันก็ยิ่งต่ำลง มันต้องหาที่ระบายสินค้า เพราะไม่ระบาย ค่าเช่าที่เก็บคลังต้องจ่ายตามระยะเวลา ดังนั้นต้อง ลดแลกแจกแถม ได้เกิดขึ้น
ยิ่งลดแลกจากแถมมากเท่าไร แสดงว่า Stock มันบวมหรือว่า ต้องการโละทิ้งสินค้านั้นออกจากตลาดไปเลย

neuhiran เขียน:ในมุมมองของผมนะ มันก็ไม่เลวร้ายอะไรนักหนาหรอกครับ เมื่อเทียบกับปี 40
ตอนนั้นเราแย่กว่านี้เยอะเลย แต่ก็เห็นรอดกันมาได้ ครั้งนี้ผมเชื่อนะว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ

ตอนนั้นยังเด็กอยู่ครับ เลยไม่รู้ว่ามันรุนแรงแค่ไหน รู้แค่เพียงว่าที่ทำงานของแม่มีการ lay-off พนักงานเยอะอยู่

พ่อผมเป็นหนี้เพียบ ติดบูโร แต่ไม่ถึงขั้นล้มละลาย เท่าที่หาข้อมูลก็พอจะรู้สึกได้ว่า ปี 40 มันน่ากลัวจริงๆ

miracle เขียน:ที่คิดออกอีกเรื่องคือ
ตอน 2554 นั้นเกิดน้ำท่วม พอน้ำท่วมเสร็จ หน่วยงานต่างๆก็ โปรยเงินใส่มือประชาชน ทั้งที
ในเรื่องการซ่อมแซมบ้าน ให้เงินกู้พิเศษ เงินได้เปล่า ฟรีๆๆ
แต่คิดไหมว่า เงินที่ได้มาพอที่ซ่อมแซมบ้านไหม แถม ไม่ลดราคาที่ดิน
นั้นคืออะไร คือการปล่อยกู้ของภาคธนาคารพาณิชย์ที่ราคาไม่ตก แถมราคาเพิ่มด้วย

เนี่ยก็อีกจุดหนึ่งที่ไม่ได้เขียน

=================================
เรื่องของแม่ค้า นั้น มีมุมมองด้านจิตวิทยาด้วย
แม่ค้าบ่นว่าขายไม่ดี มีสองมุมคือ
1. ขายไม่ดีจริงๆ
2. ขายดีแต่กลัวคนอื่นเข้ามาแข่งด้วย เลยบอกว่าขายไม่ดี
ทางแก้ไข ก็เรียกกรมสรรพากรมานับคนซื้อขายและมูลค่าการซื้อ
เดี๋ยวก็รู้ว่า ขายดีหรือขายไม่ดี

=================================
ต่ออีกนิดหนึ่ง
วิกฤติ ส่วนใหญ่ที่เกิดจาก สินค้าล้าสมัย นั้นคือ Stock มันบวม เมื่อ Stock มันบวม ผลิตไปขายไม่ได้
ก็ค้างคา ทำให้กำลังการผลิตที่ใช้ นานวันก็ยิ่งต่ำลง มันต้องหาที่ระบายสินค้า เพราะไม่ระบาย ค่าเช่าที่เก็บคลังต้องจ่ายตามระยะเวลา ดังนั้นต้อง ลดแลกแจกแถม ได้เกิดขึ้น
ยิ่งลดแลกจากแถมมากเท่าไร แสดงว่า Stock มันบวมหรือว่า ต้องการโละทิ้งสินค้านั้นออกจากตลาดไปเลย

เห็นด้วยครับสำหรับการลดราคาสินค้า ตัวอย่างบ้านโครงการ หรือ คอนโด นั้นเริ่มมีโปรโมชั่น มากขึ้น เช่น

บ้านโครงการที่ผมสนใจตอนแรกราคา 5 ล้าน ตอนนี้ลด 6 แสน แต่น่าแปลกอยู่อย่างหนึ่งนะครับว่าทำไม

ในเมื่อทำขายแล้วมันฟืด จะสร้างใหม่เพิ่มทำไม ไม่รู้ว่าฝ่ายขาย กับ ฝ่ายผลิต ของบริษัทนั้นคุยกันบ้างหรือเปล่า

หรือว่าผู้บริหาร มองโลกในแง่ดีเกินไป (กำไรมาหลายปี อาจทำให้หน้ามืดตามัวก็เป็นได้)

ผลการจัดเก็บภาษีสรรพากรปีงบประมาณ 2558(ผลจัดเก็บรายเดือน)
http://www.rd.go.th/publish/310.0.html โดยภาพรวมของด้านนี้
ผลการจัดเก็บที่พลาดเป้า ยังไม่ได้ลดลงเลย
น่าจะพอบอกสภาพปัจจุบันได้ แต่อนาคตนั้น ยังต้องรอดูต่อไป

หากดูเรื่องภาษีให้ดูที่ภาษีมูลค่าเพิ่มครับ
ตัวนี้มันสะท้อนภาพของการบริโภคของภาคประชาชนได้ดีเลย
เพราะการซื้อสินค้าทุกอย่างของประชาชน โดนเรียกเก็บภาษี 7% จากร้านค้า
ซึ่งหากร้านค้า มียอดรายได้เกิน 1.7-1.8 ล้านต้องจดภาษีมูลค่าเพิ่ม

อีกอย่างหนึ่งภาษีมูลค่าเพิ่ม ยากดีมีจน หนีไม่ได้ ซื้อน้เปล่าที่ร้านค้า ก็มีภาษีมูลค่าเพิ่มแฝงไปแล้ว
ซื้อขายหลักทรัพย์ก็มีภาษีมูลค่าเพิ่มในเอกสารยืนยัน จากโบรกเกอร์

มิใช้ยอดภาษีโดยรวม
ทำไมไม่ใช่ภาษีโดยรวม มันมีภาษีของนิติบุคคลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

เอวังด้วยประการฉะนี้

miracle เขียน:หากดูเรื่องภาษีให้ดูที่ภาษีมูลค่าเพิ่มครับ
ตัวนี้มันสะท้อนภาพของการบริโภคของภาคประชาชนได้ดีเลย
เพราะการซื้อสินค้าทุกอย่างของประชาชน โดนเรียกเก็บภาษี 7% จากร้านค้า
ซึ่งหากร้านค้า มียอดรายได้เกิน 1.7-1.8 ล้านต้องจดภาษีมูลค่าเพิ่ม

อีกอย่างหนึ่งภาษีมูลค่าเพิ่ม ยากดีมีจน หนีไม่ได้ ซื้อน้เปล่าที่ร้านค้า ก็มีภาษีมูลค่าเพิ่มแฝงไปแล้ว
ซื้อขายหลักทรัพย์ก็มีภาษีมูลค่าเพิ่มในเอกสารยืนยัน จากโบรกเกอร์

มิใช้ยอดภาษีโดยรวม
ทำไมไม่ใช่ภาษีโดยรวม มันมีภาษีของนิติบุคคลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

เอวังด้วยประการฉะนี้

ขอบคุณมาก สำหรับคำแนะนำการใช้ข้อมูล ครับ
พอดีผมก็อยากได้ ตารางแยกสัดส่วนรายได้การจัดเก็บแต่ละประเภท ในแต่ละเดือนด้วย
แต่ตามเว็บที่ผมใช้ดู ยังไม่มีรายงานส่วนนี้ แจ้งให้สาธารณชนที่สนใจได้ทราบ
ขอเพิ่มขอมูลเก่าของปีก่อนหน้าหน่อย ครับ

ขออภัย ขอเพิ่มข้อมูล เผื่อความผิดพลาดข้อมูลที่แสดงตามเว็บ
http://www.rd.go.th/publish/310.0.html

ผลจัดเก็บภาษีสรรพากร รายปี
***ปีงบประมาณ 2550 - 2557เฉพาะในส่วนปี 2556 (ที่ได้ลงไว้ในช่องด้านบน)
มีความแตกต่างจากตาราง***ปีงบประมาณ 2550 - 2556 (ซึ่งส่วนนี้อาจจะใกล้เคียงข้อมูลอื่นๆมากกว่า)

ประกาศเลือกตัั้งเมื่อไหร่ เงินสะพัดทันที555

ความรู้สึกผมเหมือน ศก ปรับฐาน พยายามใช้ยาเร่งมานาน ไหนจะประชานิยม กระชาก ศก สั้นๆ ในที่สุด regression to the mean ก็ต้องมีบ้างที่ ศก ต้องซึม

แต่ที่ผมกังวลไปกว่า ศก คือความสามารถในการแข่งขันของไทย โดยเฉพาะการศึกษาที่เรื้อรังมานาน ทำให้คุณภาพแย่กว่าหลายประเทศใน Asean ถ้าความสามารถแข่งขันเราสูญเสียไป ศก เราจะรุ่งเรืองก็อาจจะยากกว่าที่คิด

มีญาติทำขนมขายอยู่ตลาดนัดในจังหวัดพัทลุง จังหวัดเล็กๆเงียบๆ พี่เค้าใช้คำว่าแม่ค้าแทบจะมองหน้ากันในขณะที่ต้นทุนต่างๆก็สูงขึ้นๆ ลูกก็โตขึ้นๆ

ในขณะที่ป้าอีกท่านขายของเก็บเล็กผสมน้อยจนสร้างห้องเช่ามากมายในพื้นที่ใกล้ๆกัน ก็ยังหาคนเช่าเก็บค่าเช่าได้ในระดับที่ดี

อีกมุมหนึ่งในกรุง กลุ่มเพื่อนหุ้นกันเปิดร้านอาหารขายได้เดือนละ 8 แสนถึง 1 ล้าน อาจเพราะ location ดี เรียกได้ว่าคืนทุนภายใน 2 ปี พร้อมๆกันก็เอาเงินต่อเงินกับเพื่อนอีกกลุ่มร่วมกันเปิด hostel ย่านสุขุมวิท สะกดกันแต่คำว่า all time high high high ทั้งแง่ traffic และรายได้ ดูเหมือนจะคืนทุนใน 7 เดือน แทบทั้งกลุ่มเริ่มจากทำงานกินเงินเดือนที่ทำเงินหน่อยแล้วอาศัยใจกล้า + connection ข้ามมาเริ่มมีกิจการของตัวเอง (แม้อาจจะต้องดูยาวๆอีกหลายปีก็ตาม)

ในขณะที่พนักงานออฟฟิซค่าเฉลี่ยมีชีวิตอยู่ด้วยบัตร ตอบสนองความอยากที่เปลี่ยนไปทุกวันแบบไม่สิ้นสุด เดือนชนเดือน แม้หาได้มากขึ้น ตำแหน่งสูงขึ้น ก็ยังมี wealth เท่าเดิมหรือถูกกัดกร่อนไปตามวัยและภาระหน้าที่

ทุกพื้นที่มีปัญหา แต่ในปัญหาก็มีโอกาสเช่นกัน ทุกทะเลทรายมีโอเอซิส ทุกความศิวิไลก็มีมุมมืดเช่นกัน

SawScofield เขียน:มีญาติทำขนมขายอยู่ตลาดนัดในจังหวัดพัทลุง จังหวัดเล็กๆเงียบๆ พี่เค้าใช้คำว่าแม่ค้าแทบจะมองหน้ากันในขณะที่ต้นทุนต่างๆก็สูงขึ้นๆ ลูกก็โตขึ้นๆ

ในขณะที่ป้าอีกท่านขายของเก็บเล็กผสมน้อยจนสร้างห้องเช่ามากมายในพื้นที่ใกล้ๆกัน ก็ยังหาคนเช่าเก็บค่าเช่าได้ในระดับที่ดี

อีกมุมหนึ่งในกรุง กลุ่มเพื่อนหุ้นกันเปิดร้านอาหารขายได้เดือนละ 8 แสนถึง 1 ล้าน อาจเพราะ location ดี เรียกได้ว่าคืนทุนภายใน 2 ปี พร้อมๆกันก็เอาเงินต่อเงินกับเพื่อนอีกกลุ่มร่วมกันเปิด hostel ย่านสุขุมวิท สะกดกันแต่คำว่า all time high high high ทั้งแง่ traffic และรายได้ ดูเหมือนจะคืนทุนใน 7 เดือน แทบทั้งกลุ่มเริ่มจากทำงานกินเงินเดือนที่ทำเงินหน่อยแล้วอาศัยใจกล้า + connection ข้ามมาเริ่มมีกิจการของตัวเอง (แม้อาจจะต้องดูยาวๆอีกหลายปีก็ตาม)

ในขณะที่พนักงานออฟฟิซค่าเฉลี่ยมีชีวิตอยู่ด้วยบัตร ตอบสนองความอยากที่เปลี่ยนไปทุกวันแบบไม่สิ้นสุด เดือนชนเดือน แม้หาได้มากขึ้น ตำแหน่งสูงขึ้น ก็ยังมี wealth เท่าเดิมหรือถูกกัดกร่อนไปตามวัยและภาระหน้าที่

ทุกพื้นที่มีปัญหา แต่ในปัญหาก็มีโอกาสเช่นกัน ทุกทะเลทรายมีโอเอซิส ทุกความศิวิไลก็มีมุมมืดเช่นกัน

ผมเห็นตรงกับ คุณ SawScofield ในส่วนของพนักงานออฟฟิต ซึ่งส่วนใหญ่นั้นมักจะเดือนชนเดือนจริงๆ บางคนแทบ

ไม่รู้เลยว่ากด ATM ต่างตู้ ธนาคารกับบัตรของตนเกิน 4 ครั้ง/เดือน จะเสียค่าธรรมเนียม และบางคนก็คิดว่าบัตรเครดิต

ให้จ่ายขั้นต่ำได้นั้นเป็นเรื่องดี โดยไม่เคยดูดอกเบี้ยที่ถูกเรียกเก็บเลย

บางคนก็ไม่รู้จักการบริหารเงิน หรือ วางแผนทางด้านการเงินเลย และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้เขาเชื่อว่าเรื่องเหล่านี้

เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่ง ในการใช้ชีวิตหลังเกษียณ