Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ที่ตั้งกระทู้เพราะไป อ่านกระทู้ พอร์ต 100ล้านแรก เลยมานั่งคิดว่า ถ้ามีเงินร้อยล้านแล้วคนอื่นเขาจะคิดว่าเราเป็นยังไง 100ล้าน หาง่ายๆๆ ใครๆก็ทำได้ ใครๆๆก็มี หรือ 100ล้าน หาโครตยาก เขาทำกันยังไง มองว่าเราเป็นเทพบุตรโครตเก่ง เป็นคนไม่ธรรมดา

อาจจะเป็นกระทู้ที่ไม่มีคนมาตอบเลยก็ได้ อิอิอิ เพราะมันจะไปกระทบหลายๆๆคน
น่าจะทำโพลขึ้นมาดีกว่าเยอะ แต่ผมทำไม่เป็น

ในฐานะที่ผมเองก็อยากมี เพราะยังคงยึดติดกับวัตถุพอสมควร
ต้องขอบอกว่า คิดว่ายากมากในตอนนี้ และต้องใช้ความอดทน มีวินัย และการรอคอยครับ

เด๋วผมมีถึงขนาดนั้นเมื่อไหร่
จะมาตอบนะครับ

ตอนนี้น้อยกว่านั่น ร้อยเท่า
ยังไม่สาไหร(ยังไม่รู้สึกอะไร)
แต่คาดไว้ว่า ชีวิตน่าจะเหมือนเดิม
อาจแค่รู้สึกมีอิสรภาพ(หรือภาระหว่า?)
มากขึ้น(มั้ง?)

จะคิดอะไรหล่ะครับ ยินดีกับเค้าสิครับ ยินดีอย่างจริงใจ

ถ้าเค้ามีจริง เราก้ยินดีกับเค้าเพราะ นั่นแสดงว่า

เค้าก้ต้องฝ่าฟันและผ่านโลกมาได้ระดับหนึ่งแล้ว

คนที่ยังพอรท์เล็กๆ ก้ต้องมองพวกที่เค้ามี แล้วจะได้ตั้งความหวังให้ตัวเอง

ตัวเองจะได้ขยันขึ้นเก่งขึ้น

ถ้ามัวแต่ อิจฉา หรือ ท้อแท้ แค่คิดก้แพ้ ตั้งแต่ในมุ้งละครับ

ยินดีกับเค้า แล้วก้มาแข่งกับตัวเรา ถ้ามุ่งมั่น อะไรๆก้เกิดขึ้นได้ครับ


เหมือนที่ ท่านอาจารย์สอนไว้ ต้องคิดใหญ่ไม่คิดเล็ก และต้องคิดบวกมากกว่าคิดลบ

superboy เขียน:ที่ตั้งกระทู้เพราะไป อ่านกระทู้ พอร์ต 100ล้านแรก เลยมานั่งคิดว่า ถ้ามีเงินร้อยล้านแล้วคนอื่นเขาจะคิดว่าเราเป็นยังไง 100ล้าน หาง่ายๆๆ ใครๆก็ทำได้ ใครๆๆก็มี หรือ 100ล้าน หาโครตยาก เขาทำกันยังไง มองว่าเราเป็นเทพบุตรโครตเก่ง เป็นคนไม่ธรรมดา

อาจจะเป็นกระทู้ที่ไม่มีคนมาตอบเลยก็ได้ อิอิอิ เพราะมันจะไปกระทบหลายๆๆคน
น่าจะทำโพลขึ้นมาดีกว่าเยอะ แต่ผมทำไม่เป็น

ถ้าเค้ายินดีเพราะเรารวย จงคิดให้มากๆว่า แล้วถ้าวันนึงจนขึ้นมาคนพวกนี้

ยังจะอยากฟังคุณอยู่ไหม


ผมนับถือคน ที่แนวคิดและหลักการลงทุน ถ้ามันถูกต้องแล้ว อีกหน่อยอย่าว่าแต่

100 ล้านเลย พันล้านหมื่นล้าน ก้น่าจะมีคนไปถึง

ความสำเร็จ จะมาก็ต่อเมื่อ คุณลงทุนบนถนนแห่งนักลงทุน ครับ

ผมว่าประเด็นมันไม่ได้อยู่จะมี100หรือ1000หรือแค่10หรอก มันอยู่ที่ว่าคนๆนั้นทำตัวแบบไหนมากกว่า บางคนมีเป็นพันล้าน แต่เก็บตัวเงียบๆ ให้ความรู้เด็ก หมั่นทำความดีให้สังคมบ้าง แบบนี่ก็น่ายินดีชื่นชม แต่บางคนมี100หรือแค่10ก็เที่ยวพ่นอวดชาวบ้านไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ไม่แปลกที่คนเค้าจะหมั่นไส้(ได้โปรดอย่าบอกคนอื่นอิจฉาท่าน ส่วนนึงต้องยอมรับด้วยว่าท่านทำตัวอย่างไรก็ย่อมได้สิ่งนั้นกลับคืนมา)

ผมว่าหลักร้อยล้านตอนนี้เยอะนะครับ โดยสมาชิกเก่าๆของ thaivi

ถ้าจะให้ไม่เยอะ ผมว่าซักหลักพันล้านนี่พอจะหายากหน่อย แต่ถ้าตลาดยังเป็นแบบนี้ไปอีกซัก 2-3 ปี ผมว่า vi หลักพันล้านคงจะผุดเป็นดอกเห็ด

ส่วนที่ว่าหลัก 100 ล้านจะรู้สึกว่ารวยมั้ย ผมคิดว่าถ้าใช้ชีวิตแบบคนปกติธรรมดา ก็ขึ้นชื่อว่ารวย แต่ถ้าจะใช้ชีวิตหรูหราไฮโซ ผมว่าหลักร้อยนี่มันยังทำอะไรไม่ได้มากเลยครับ ผมเคยไปเดินดูโซฟาที่พารากอน และ CDC โซฟาดูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แต่ชุดละ 4 แสน เห็นแล้วจะเป็นลม ของซื้อของขายนี่มันมีทุกราคาจริงๆ

newbie_12 เขียน:ผมว่าหลักร้อยล้านตอนนี้เยอะนะครับ โดยสมาชิกเก่าๆของ thaivi

ถ้าจะให้ไม่เยอะ ผมว่าซักหลักพันล้านนี่พอจะหายากหน่อย แต่ถ้าตลาดยังเป็นแบบนี้ไปอีกซัก 2-3 ปี ผมว่า vi หลักพันล้านคงจะผุดเป็นดอกเห็ด

ส่วนที่ว่าหลัก 100 ล้านจะรู้สึกว่ารวยมั้ย ผมคิดว่าถ้าใช้ชีวิตแบบคนปกติธรรมดา ก็ขึ้นชื่อว่ารวย แต่ถ้าจะใช้ชีวิตหรูหราไฮโซ ผมว่าหลักร้อยนี่มันยังทำอะไรไม่ได้มากเลยครับ ผมเคยไปเดินดูโซฟาที่พารากอน และ CDC โซฟาดูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แต่ชุดละ 4 แสน เห็นแล้วจะเป็นลม ของซื้อของขายนี่มันมีทุกราคาจริงๆ

เจอแบบนี้หงายท้องไปเลยครับ ถ้าวัดกันที่สังคมไฮโซ เงิน100ล้านก็แค่จิ๊บๆๆ เรื่องจริงเลยนะ

รู้สึกเฉยๆ ครับ... รู้สึกว่า ใครมีอะไร เท่าไหร่ นั้นเป็นเหตุที่เค้าทำมา...

คนรวยๆ ในโลกนี้มีเยอะแยะครับ... 100 ล้าน เราว่าเยอะ... แต่สำหรับคนที่มีเงินเป็นหมื่นล้าน แสนล้าน ล้านๆ อย่างเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ ไม่ว่าจะในไทย ในอเมริกา ในตะวันออกกลาง แค่นี้ถือว่าเป็นเศษเงินของเค้าเท่านั้นเองครับ

แล้วสุดท้ายจะมีเงินมากขนาดไหน ร่างกายของเราก็ต้องการแคลอรี่ และสารอาหารที่เหมาะสมเท่าเดิม ต้องการปริมาณการพักผ่อนเท่าเดิม...

แถมมีเงินมากก็ใช่ว่าจะมีความสุขมากกว่าคนที่มีเงินน้อยนะครับ... ผมเชื่อว่า... คนที่สุขที่สุดกลับเป็นคนที่ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไร คนที่สามารถปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งต่างๆ อย่างพระอริยะบุคคล

พระพุทธเจ้าบอกว่า ความสันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง นั่นก็คือ ความยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี...

เมื่อเราพอ เราก็รู้สึกเต็ม... เมื่อเราเต็ม เราก็ไม่รู้สึกขาด... เมื่อเราเรารู้สึกไม่ขาด เราก็จะไม่จน... จะมีเงินน้อยกว่าเค้า แต่ใจที่ยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี... ใช้ชีวิตทุกอย่างอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถ เพื่อประโยชน์ต่อตัวเองและคนอื่น... คนแบบนี้ไม่มีทางจนครับ

ในขณะที่คนที่ไม่รู้จักพอ... เท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกว่ารวยครับ เพราะ จะมีคนที่รวยกว่าเขาอยู่เสมอ

น้องpicatos มาแนวธรรมะเตือนใจ ดีครับ

ใครจะตอบแนว ฮาๆบ้างก็ได้นะครับ ฟรีสไตล์.

ผมเป็นคนง่ายๆๆ.

ถ้ามีจะถอนเป็นเงินสด ดูว่า 100 ล้านมันขนาดใหน

มีวลีเด็ดจากหนังท่านเปาบุ้นจิ้นตอนหนึ่ง ที่ท่านเปาสนทนากับหลวงจีนรูปหนึ่ง ผมจำได้แค่ท่อนเดียวตอนนั้นก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับว่าทำไมถึงต้องท่องจำวีลีนี้จนขึ้นใจ หลวงจีนท่านว่า"เกิดมามีอะไร ตายแล้วเป็นไฉน"

มี 100 ล้าน เเล้วมีความสุข ผมคงเฉยๆ
มี 100 ล้าน เเต่มีความทุกข์ เขาคงไม่ปลื้ม
มี 100 ล้าน เเล้วยังทำตัวไม่ดี คนอื่นคงไม่ปลื้ม
มี 100 ล้าน เเละช่วยเหลือผู้อื่น ผมจะปลื้มเอามากๆ

ผมให้คะแนนคุณศิษย์เซียนแต่นิ้วใหญ่จิ้มไปโดนหักคะแนนซะงั้น admin แก้ได้ไหมครับT-T

kudfunhold เขียน:ผมให้คะแนนคุณศิษย์เซียนแต่นิ้
วใหญ่จิ้มไปโดนหักคะแนนซะงั้น admin แก้ได้ไหมครับT-T

กดบวกให้แล้วคับ

เพื่อน ๆลองคิดดูนะครับ. วัน ๆหนึ่งเราต้องใช้เงินเท่าไร ปี ๆหนึ่งเราต้องใช้เงินเท่าไร. คนที่ยังมีไม่พอใช้ก็ต้องหาต่อไป แต่คนที่มีพอใช้แล้วคุณจะพบว่าตัวเลขในบัญชี หรือ ใน port มีแต่โตขึ้นไปเรื่อย ๆ. วันนี้อาจเป็น 5 ลบ ถึง หลาย ๆ หมื่นล้านบาท. จุดที่พอและรวยอยู่ตรงไหน. คนบางคนหาตลอดชีวิตมีไม่ถึง 5 ลบ. แต่คนมี 5 ลบ ยังหาและเก็บเงินตลอดชีวิตอาจมีไม่ถึง 50 ลบ. คนมี 50 ลบ ก็ยังหาและพยายามเก็บเงินให้ได้ 100 ลบ ทำนองเดียวกันกับบุคคลที่มี 200, 300, 500, 1000, 10000, 100000 ลบ เป็นต้น ซึ่งทุกคนก็ยังหาต่อไป. สาระจึงอยู่ตรงไหนครับ. เพราะสุดท้ายไอ้ตัวเลขที่สักมากสุดน่าจะเป็นสัก 50, 100, หรือสุดสุดผมว่า 200 ลบ. คงไม่มีโอกาสได้ใช้ในช่วงชีวิตตัวเองเป็นต้น. ยิ่งถ้ามองว่าการซื้อบ้าน ที่ดิน ไม่ใช่การใช้เงิน แต่เป็นการเปลี่ยนรูปจากเงินสดเป็นทรัพย์สิน. เรายิ่งมีโอกาสใช้เงินจำนวนมาก ๆน้อยมาก ดังนั้นผมก็ไม่ทราบว่าเราต้องการตัวเองเงินมาก ๆไปทำอะไร........เพียงเพื่อเตือนตนเองว่าเงินไม่ใช่ทุกสิ่งนะครับ. สุขภาพที่ดี และการเติมความสุขให้คนรอบข้าง ให้เพื่อนมนุษย์และสัตว์โลกในแต่ละวันน่าจะมีความหมายไม่น้อยกว่าความรวย. เมื่อมีเงินก็ใช้มันทำสิ่งที่สมควรนะครับ. มองอีกมุมหนึ่ง ลองคิดดู วันหนึ่งที่เราเป็นนักลงทุน ไม่ต้องตื่นเช้า มีอิสรภาพเรื่องเวลา นั่งจิบชา กินขนมเปี๊ยะ นั่งดูทีวี. ผมว่าเราน่าจะเป็นคนที่มีความสุขที่ใคร ๆน่าจะต้องอิจฉา. ยิ่งเมื่อเทียบกับ คนพิการ คนยากจน คนลี้ภัย ผู้ที่อยู่ในภาวะสงคราม ผู้ด้อยโอกาสต่าง ๆ หรือแม้แต่มนุษย์เงินเดือน

ก็งงๆอยู่เหมือนกันล่ะครับ

ก่อนเข้ามาอ่านใน Thai VI รู้สึกว่า 100 ล้านนี่มันเยอะสุดๆ เป็นจำนวนเงินที่ไม่เคยคาดฝันในชีวิต

พอเข้ามาก็กลับกลายเป็นว่า มีคนทำได้เยอะแยะ ทำได้ง่ายๆ ตอนนี้ถ้าพูดต้องหลัก 1,000 ล้านไปซะงั้น

แต่เอาเป็นว่าถ้าได้มาโดยทำมาหากินสุตจริต ก็ยอมรับว่าเก่งมากๆครับ

ขอยืมสัก10ได้ไหมคร๊าบบบ

ผมคิดว่าความสุขของคนจริง ๆ ส่วนมากไม่ได้อยู่ที่จำนวนเงินเลย
ผมเห็นแม่บ้านถูกหวย ได้เงินมานิดหน่อย (หลังหักลบกลบหนี้) ยังดีใจมากกว่า CEO ที่ทำเป้าได้โตเพียง 10% แต่ต่ำกว่าเป้าหมายที่วางไว้ เสียอีก แถมยังซื้อชาไข่มุกมาเลี้ยงเพื่อนแม่บ้านและ รปภ. อีก
ใจคุณสวยมากจริง ๆ

ถามพี่superboy ว่าตอนนี้มีความสุขแค่ไหนกับพอร์ตร้อยล้าน และถ้ามีห้าร้อยล้านแล้ว คิดว่าจะสุขเพิ่มมั้ยดีกว่า

ปล. เมื่อไหร่จะจัด วีไอฝั่งตะวันตกมิทติ้งครับ

oatty เขียน:ถามพี่superboy ว่าตอนนี้มีความสุขแค่ไหนกับพอร์ตร้อยล้าน และถ้ามีห้าร้อยล้านแล้ว คิดว่าจะสุขเพิ่มมั้ยดีกว่า

ปล. เมื่อไหร่จะจัด วีไอฝั่งตะวันตกมิทติ้งครับ

พูดแบบไม่อายนะ. ยังไม่ถึง100ล้านครับ

picatos เขียน:รู้สึกเฉยๆ ครับ... รู้สึกว่า ใครมีอะไร เท่าไหร่ นั้นเป็นเหตุที่เค้าทำมา...

คนรวยๆ ในโลกนี้มีเยอะแยะครับ... 100 ล้าน เราว่าเยอะ... แต่สำหรับคนที่มีเงินเป็นหมื่นล้าน แสนล้าน ล้านๆ อย่างเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ ไม่ว่าจะในไทย ในอเมริกา ในตะวันออกกลาง แค่นี้ถือว่าเป็นเศษเงินของเค้าเท่านั้นเองครับ

แล้วสุดท้ายจะมีเงินมากขนาดไหน ร่างกายของเราก็ต้องการแคลอรี่ และสารอาหารที่เหมาะสมเท่าเดิม ต้องการปริมาณการพักผ่อนเท่าเดิม...

แถมมีเงินมากก็ใช่ว่าจะมีความสุขมากกว่าคนที่มีเงินน้อยนะครับ... ผมเชื่อว่า... คนที่สุขที่สุดกลับเป็นคนที่ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไร คนที่สามารถปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งต่างๆ อย่างพระอริยะบุคคล

พระพุทธเจ้าบอกว่า ความสันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง นั่นก็คือ ความยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี...

เมื่อเราพอ เราก็รู้สึกเต็ม... เมื่อเราเต็ม เราก็ไม่รู้สึกขาด... เมื่อเราเรารู้สึกไม่ขาด เราก็จะไม่จน... จะมีเงินน้อยกว่าเค้า แต่ใจที่ยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี... ใช้ชีวิตทุกอย่างอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถ เพื่อประโยชน์ต่อตัวเองและคนอื่น... คนแบบนี้ไม่มีทางจนครับ

ในขณะที่คนที่ไม่รู้จักพอ... เท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกว่ารวยครับ เพราะ จะมีคนที่รวยกว่าเขาอยู่เสมอ

ผมขอเอาไปแชร์ใน facebook น่ะครับ ให้ credit คุณ picatos ครับ

picatos เขียน:รู้สึกเฉยๆ ครับ... รู้สึกว่า ใครมีอะไร เท่าไหร่ นั้นเป็นเหตุที่เค้าทำมา...

คนรวยๆ ในโลกนี้มีเยอะแยะครับ... 100 ล้าน เราว่าเยอะ... แต่สำหรับคนที่มีเงินเป็นหมื่นล้าน แสนล้าน ล้านๆ อย่างเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ ไม่ว่าจะในไทย ในอเมริกา ในตะวันออกกลาง แค่นี้ถือว่าเป็นเศษเงินของเค้าเท่านั้นเองครับ

แล้วสุดท้ายจะมีเงินมากขนาดไหน ร่างกายของเราก็ต้องการแคลอรี่ และสารอาหารที่เหมาะสมเท่าเดิม ต้องการปริมาณการพักผ่อนเท่าเดิม...

แถมมีเงินมากก็ใช่ว่าจะมีความสุขมากกว่าคนที่มีเงินน้อยนะครับ... ผมเชื่อว่า... คนที่สุขที่สุดกลับเป็นคนที่ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไร คนที่สามารถปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งต่างๆ อย่างพระอริยะบุคคล

พระพุทธเจ้าบอกว่า ความสันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง นั่นก็คือ ความยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี...

เมื่อเราพอ เราก็รู้สึกเต็ม... เมื่อเราเต็ม เราก็ไม่รู้สึกขาด... เมื่อเราเรารู้สึกไม่ขาด เราก็จะไม่จน... จะมีเงินน้อยกว่าเค้า แต่ใจที่ยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมี... ใช้ชีวิตทุกอย่างอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถ เพื่อประโยชน์ต่อตัวเองและคนอื่น... คนแบบนี้ไม่มีทางจนครับ

ในขณะที่คนที่ไม่รู้จักพอ... เท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกว่ารวยครับ เพราะ จะมีคนที่รวยกว่าเขาอยู่เสมอ

ชอบมากครับคุณ picatos อ่านแล้วสบายใจขึ้นเยอะ ขออนุญาตเอาไปแชร์ใน facebook นะครับ:-)

ด้วยความยินดีครับ แชร์ได้ตามสบายเลยครับ

Pun08 เขียน:ถ้ามีจะถอนเป็นเงินสด ดูว่า 100 ล้านมันขนาดใหน

ก็ตัดกระดาษให้เท่าแบงค์พัน หนึ่งแสนใบ รกบ้านแย่ ><

chowbe76 เขียน:

Pun08 เขียน:ถ้ามีจะถอนเป็นเงินสด ดูว่า 100 ล้านมันขนาดใหน

ก็ตัดกระดาษให้เท่าแบงค์พัน หนึ่งแสนใบ รกบ้านแย่ ><

ผมเคยฟังผู้เชี่ยวชาญด้าน "ถุงขนม" เล่ามาว่าถ้าเป็นแบงค์พันล้วนๆ 1 ล้านจะหนักประมาณ 1 กิโลกรัม
100 ล้านก็คงประมาณ 100 กิโลกรัมอ่ะครับ จริงเท็จอย่างไรไม่รู้เพราะไม่เคยทดสอบครับ

ผมเองยังไม่เคยจับแบงค์พันหนึ่งพันใบเลยครับ

ดีใจกับท่านผู้นั้นด้วยครับ....

คิดยังไง? ผมเฉยๆนะครับ แต่ถ้าวันใดวันนึงผมมี100กับเค้าบ้าง คงเอาไปทำทานหมด