โพสต์
คนเราจะรู้สึกมั่นใจเข้าซื้อหุ้นนั้นไม่ใช่เพราะรู้ว่าบริษัทที่สนใจมีปัจจัยพื้นฐานดี มีอนาคตอันสดใส อันที่จริงแล้วเราจะรู้สึกสบายใจต่อการซื้อหุ้นมากที่สุดก็ต่อเมื่อได้เห็นราคาหุ้นมันวิ่งขึ้นทุกวันต่างหาก ยิ่งซื้อ ราคายิ่งขึ้น ก็ยิ่งซื้อเพิ่มเข้าไปอีก การซื้อหุ้นแล้วราคาร่วงลงมันสร้างบาดแผล การขาดทุนมันเจ็บปวด แม้ริมฝีปากเราจะพร่ำบอกเสมอว่าชอบซื้อของถูกก็ตาม
.............................................
ช่วงเวลาเข้าซื้อหุ้นที่ดีคือ เวลาที่เรารู้สึกเจ็บปวด แค่ถือเฉยๆก็ทรมาน ไม่มีใครชอบความเจ็บปวดหรอก แต่เวลาแบบนี้เท่านั้นที่ทุกคนจะคายของออกมา แล้วทำให้ราคาหุ้นมันถูกได้ ตรรกะแบบนี้ใครๆก็คิดได้นะ แต่พอถึงเวลาต้องลงมือทำจริงๆ คนที่สามารถกลืนเลือดตัวเองแล้วเข้าซื้อหุ้นอย่างเป็นกอบเป็นกำ ณ ช่วงเวลาบีบคั้นทำร้ายหัวใจเช่นนี้มีอยู่น้อยมาก บางครั้งเราเลือกหุ้นได้ถูกต้อง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เงิน หรือได้นิดหน่อย ทั้งๆที่เลือกหุ้นถูกตัว เหตุผลมีเพียงเพราะเราไม่ได้อดทนถือหุ้นตัวนั้นให้ยาวนานมากพอ.............................................
คนที่เลือกแล้วว่าจะเป็นนักลงทุนแนววิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะด่วนตัดสินอะไรจากราคาหุ้นแค่ไม่กี่วัน หรือไม่กี่เดือน ถ้าอดทนรอคอยไม่ได้ ก็ควรเปลี่ยนไปเป็นนักลงทุนแนวอื่นๆ เช่น การวิเคราะห์กราฟราคาแทน ซึ่งไม่ใช่เรื่องผิดที่จะทำแบบนั้น หากแต่เป็นวิธีอันสอดคล้องกับกรอบเวลาในการตัดสินผลงานของเรามากกว่าด้วยซ้ำ นักลงทุนแนวปัจจัยพื้นฐานต้องเป็นนักรอคอยที่เก่งด้วย ถ้าเป็นคนใจร้อน การลงทุนด้วยวิธีการอื่นน่าจะเหมาะสมกว่า.............................................
เวลาเราได้ยินว่ามีหุ้นตัวหนึ่งในตลาดนั้นราคาเคยวิ่งขึ้นสูงเป็น 10 เด้ง เราก็มักจะคิดว่าคนที่ถือหุ้นตัวนั้นมาตั้งแต่แรกคงจะร่ำรวย สุขสบายไปแล้ว แต่ผมอยากบอกว่าแทบไม่มีใครเลยที่อยู่กับหุ้นตัวนั้นมาตลอดทาง มันมักถูกเปลี่ยนมือโดยผู้คนมากหน้าหลายตานับไม่ถ้วน ได้กำไรกันไปคนละนิดละหน่อย ส่วนคนที่อยู่มาได้ตลอดทาง ถือครองหุ้นได้นาน แถมยังซื้อไว้จำนวนมากอย่างมีนัยสำคัญต่อชีวิตนั้น ส่วนใหญ่พวกเขาต้องมีความเชื่ออะไรบางอย่างต่อหุ้นตัวนั้นที่รุนแรงมาก ระดับเป็นลัทธิหรือศาสนาเลยก็ว่าได้ เพราะไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจที่หนักแน่นได้ถึงขนาดนั้น.............................................
แต่ก็นั่นแหล่ะ ผลลัพธ์มันมีแค่สองทาง กอดหุ้นตัวนั้นไว้จนกลายเป็นเศรษฐี แต่ถ้ากอดหุ้นผิดก็สิ้นเนื้อประดาตัว สูญเสียทุกอย่าง เป็นพวกชีวิตสุดโต่งสองข้าง ตรงกลางไม่มี ซึ่งที่เราเห็นกันตามสื่อจะเป็นพวกแรกเท่านั้น ส่วนพวกหลังก็เจ็บตัวอยู่อย่างเงียบๆ…...........
นรินทร์ โอฬารกิจอนันต์ (สุมาอี้).............................................
ส่วนหนึ่งจากหนังสือ...
“วิถีแห่ง VI” : บทเรียนการลงทุนที่ตกผลึกโดยต้นแบบนักลงทุนเน้นคุณค่า 35 ท่าน เนื่องในโอกาสครบรอบ 20 ปี สมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า (ประเทศไทย)
..............................................
ขอให้มีความสุขกับการลงทุน ในทุกๆวันนะครับ
บันทึกไม่สำเร็จ