Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ขอบคุณพี่หมอมากครับ ได้แง่คิดดีมากๆเลยครับผม

เข้ามาเก็บข้อคิดดีๆ
ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับพี่หมอ
พวกเราโชคดีมากที่ได้รับคำแนะนำดีๆจากพี่ๆอยู่เสมอครับ

เหมือนที่ ดร เคยว่าไว้ว่า..

1.รู้ว่าตัวเองรู้
2.รู้ว่าตัวเองไม่รู้
3.ไม่รู้ว่าตัวเองรู้
4.ไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้

หลวงพ่อคูณเคยบอกว่า
"กุไม่ห่วงร็อก  ไอ้พวกที่แทงหวยแล้วผิด  เดี๋ยวมันก็เลิก
ไอ้พวกที่แทงถูกนี่แหละ  ที่น่าเป็นห่วง"

ใช่เลยครับ เป็นแบบนี้อยู่ ไม่รู้ว่าเราวิเคราะห์ถูกหรือดวงกันแน่ อาการ Over confident สูงมาก  

ขอบคุณมากครับพี่หมอ  กำลังพยายามฝึกดูจิตใจตนเองอยู่ครับ

ขอบคุณมากครับ เห็นภาพชัดเจนมาก ขอเก็บไว้เตือนสติตัวเอง  :D

ได้คนมาเขกกะโหลกอีกโป๊กแล้ว...

ขอบคุณครับพี่หมอ  :D

ผมกลับมองว่า การที่คุณสามัญชน ประสบความสำเร็จ

ก็เพราะ มีข้อสังเกตุ และข้อสงสัย เสมอ ๆ

นะครับ (ดูจากการตั้งกระทู้ที่ผ่านๆ มา)

[quote="สามัญชน"]เราเคยได้ยินเรื่องอย่าเด็ดดอกไม้แล้วรดน้ำให้หญ้า
ถ้าจะปรับใช้ก็คือ

ขอชมจริงๆ ครับเรื่องอารมณ์นี้สำคัญมาก ผมออกตัวก่อนว่าไม่ได้จบด้านบริหารอะไรมาเลย แต่ผมก็ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งของการลงทุนในหุ้นนะครับ เพื่อนๆผมหลายคนที่ผมรู้จักมาจบ MBA จบด้านการบริหาร กันทั้งนั้น (ผมก็อาศัยถามเรื่องงบการเงินกับเพื่อนนี่ล่ะครับ) แต่พอมาลงทุนเข้าจริงกลับล้มไม่เป็นท่า เพราะ ความโลภ และขาดสติ นี่ล่ะครับ จากมีเงินหลายแสนจนเหลือไม่ถึงแสน สุดท้ายเพื่อนคนหนึ่งก็ต้องถอนตัวออกไป เศร้า จริงๆ

ขอบคุณครับ เห็นด้วยอย่างยิ่ง

อีกข้อที่อาจสำคัญคือการปล่อยวาง

ขอบคุณพี่หมอมากๆ ค่ะ  เข้ามาเตือนสติ  
เรื่องควบคุมอารมณ์  สำคัญมากมายจริงๆ ซึ่งฝนก็ยังทำได้ไม่ดีค่ะ ^^"

ฝนขออนุญาติแลกเปลี่ยนความเห็นนะคะ

ฝนรู้ว่าตัวเองควบคุมอารมณ์การลงทุนได้ไม่ดีนัก  
ฝนใช้วิธีการวางแผนการลงทุนทำให้เราไม่ทำตามอารมณ์ของตนเองค่ะ  

ในแง่พื้นฐานและผลประกอบการบริษัท
หากเป็นแบบที่เราคิดก็ไม่มีปัญหา  แต่หากเราคิดผิดฝนจะขายทุกราคาเสมอ

ในแง่ราคาหุ้น
หากราคาเป็นไปตามผลประกอบการและมูลค่าที่เราคิดอันนี้ก็ไม่มีปัญหาเหมือนกัน (แฮ่ๆ แล้วจะพิมพ์ทำไม)
หากราคาไม่เป็นไปตามที่เราคิด หุ้นตกมากๆ
ฝนจะประเมิณมูลค่าหุ้นและปัจจัยแวดล้อมใหม่อีกครั้ง

เราก็จะมีทางเลือกคือ ซื้อเพิ่ม หรือ มอบตัว
ซึ่งคงแล้วแต่วิธีการส่วนบุคคล ไม่มีใครถูกหรือผิดแค่เหมาะสมกับเรารึเปล่าค่ะ

ทั้งนี้ทั้งนั้น ความมั่นคงทางอารมณ์ กับ ความมั่นใจตัวเองมากเกินไป ( over self confidence ) ต่างกันแค่เส้นบางๆ  
แต่ผลของทั้งสองอย่างต่างกันสิ้นเชิง

ฝนจะระวังเรื่องนี้มากค่ะ เพราะหากพื้นฐานบริษัทหรือสถานการณ์เปลี่ยน
ฝนจะมอบตัวทันทีค่ะ แต่ตอนนี้ฝนก็ยังทำได้ไม่ดีนักค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ  :B

Own this topic is Dr.Bamroong or not ? I saw him in bangkokbiznew

ขอบคุณครับสำหรับแนวคิดดีๆ

ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะว่า พวกเราอยู่ใกล้ตลาด มากเกินไปทำให้มีสภาวะ ร่วมกับตลาดไปด้วย เห็น ความผันผวนของราคาขึ้นลง ... ทำให้เกิด 108 คำถาม จะขาย หรือ จะซื้อ ดี ... มีทั้ง อารมณ์ โลภ กลัว เกิดขึ้น ... จึงทำให้เราตัดสินใจผิดพลาด บ่อย ครั้ง ...
เราลองเปลี่ยน ถ้าซื้อ แล้วมั่นใจ ในบริษัท ที่เราลงทุน หลังจากตัดสินใจซื้อแล้ว ลองถอย ออกมานอกตลาด และปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามกลไก ... น่าจะเป็นการฝึก EQ ที่ดี

--------------------------------------------------------------------------
บางครั้ง โอกาส จะเกิดขึ้นได้ เมื่อเราเดินเข้าไปหามัน

เยี่ยมจริง ๆ ครับพี่หมอ ผมว่านักลงทุนที่จะประสบความสำเร็จในระยะยาว EQ นี่สำคัญมาก จริง ๆ  

ผมถึงว่า Warren Buffet และนักลงทุนหลายท่าน ที่ไม่ดูราคา Mr Market บ่อยจนเกินไป เข้าใจคุณค่าของธุรกิจที่ลงทุนและ Stay the Course....ขอบคุณสำหรับข้อชี้แนะของท่านประานและทุกๆท่านอีกครั้งครับ  :D  :D  :D

ขอบคุณครับ

ขอบคุณพี่หมอครับ ได้แนวคิดดีๆเยอะเลย

ขอบคุณมากครับ      

พี่สามัญชนครับ

ผมเห็นด้วยเรื่องการบริหารอารมณ์เป็นสิ่งสำคัญ แต่ถ้ามันเครียดมากก็ใช้เงินไปลดความกดดันบ้างก็ดีเหมือนกันนะครับ

ถ้าผมทำใจให้มีความสุขใจไม่ได้ ผมก็ขายจนมาอยู่ในระดับที่สบายใจ อย่างว่าหระครับ วิถีเซียน กับคนธรรมดาอย่างผมอาจต่างกันก็ได้

ผมเคยมาทบทวนความผิดพลาดของตัวเอง แล้วพบว่าการใช้อารมณ์ตัดสินใจในการซื้อ หรือขาย โดยมีสติ และพื้นฐานประกอบ โดยรวมแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรครับ บางทีช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นครับ ดึงตัวเองมานอกตลาดสักพักก็ดีเหมือนกัน

ส่วนตัวผมเองคิดว่าความผิดพลาดของตัวเองคือมีความพยายามไม่พอ และไม่รู้จริง ถ้ารู้จริงคงไม่พลาด

แต่โชคดีที่ผมมีข้อดีที่มีสติพอที่จะรู้ว่าแต่ละเรื่องผมรู้แค่ใหน

เมื่อ 9 ปีที่แล้วตอน PTT ทำ IPO ท่านอาจารย์วรศักด์ ได้ให้พวกผมทำ Case Study  โดยสรุปแล้ว PTT มีตัวเลขทางการเงินไม่ดีเลยครับ   อาจารย์ท่านก็พยายามบอกนักเรียนโข่งอย่างพวกผมว่า PTT ได้ทำการประเมินด้อยค่าทรัพย์สินไปหลายรายการ ควรจไปศึกษาให้ดี แต่เสียดาย อาจารย์น่าจะบอกไปเลยว่าเขาด้อยค่าโรงกลั่นน้ำมันจนมีมูลค่า  0 บาท สรุป ผมพลาด 10 เด้ง PTT เพราะไม่ต่อยอดจากที่อาจารย์สอน

เมื่อ 2 ปีที่แล้วมีหุ้นหลายตัวที่มี  Backlog สูงมากเมื่อเทียบกับ Enterprise Value ไม่ว่าจะเป็น STPI  SPALI งานนี้ผมก็อดอีกเช่นเคย ขาดความพยายามเข้าไปศึกษา

ผมมาดูย้อนหลังแล้ว ในทุกๆเวลาตลาดก็มีโอกาสให้ผมเสมอ อยู่ที่ว่าผมจะพยายามเพียงพอหรือเปล่า ตอนตัวอืนๆขึ้นไปหมดแล้ว ก็ยังมี AMATA มานั่งรอคนตื่นสายอย่างผม แต่ว่าซื่อไปนิดเดียวมัวแต่ต่อราตาอยู่ คุณวิกรมซื้อที่ 9 บาท ผมซื้อที่ 3 บาทกว่า อันนี้เป็นข้อเสียจากความเคยชิน บวกกับมองอะไรสั้นเกินไป

ปล. ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ ผมเขียนให้ดูเศร้า ในส่วนผลตอบแทน ก็ยังพอไปวัดตอนสายๆได้  :P

ช่วงนี้ก็ประคองตัวเองไปเรื่อยๆ ศึกษาเรื่องนี้บ้างเรื่องโน้นบ้าง รอ ผลประกอบการที่คาดหมายได้ทำงานอยู่ครับ

เคยอ่านเจอว่า คนเราเมื่อมีเรื่องเงินๆทองๆเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว สมองส่วน limbic จะทำงานซึ่งมันเกี่ยวข้องกับอารมณ์มากกว่าเหตุผล และที่สำคัญมันทำงานนอกเหนืออำนาจจิตใจซะด้วยและแถมยังมีกลไกป้องกันตัวเองโดยมันจะสร้างเหตุผลต่างๆนาๆเพื่อ support อารมณ์นั้นๆ เช่นเมื่อเราดูกระดานหุ้นและเห็นว่าหุ้นเราลงหนักๆ ส่วน limbic จะทำงานและสร้างเหตุผลให้กับเราทันทีว่าหุ้นตัวนี้ไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ดังนั้นแนวโน้มเราจะขายหุ้นออกมีสูง
ถ้าจะให้ดีการซื้อขายหุ้นแต่ละครั้งเราไม่ควรนั่งดูกระดานหุ้นนานๆ ลองปิดกระดานแล้วไปเดินเล่นระหว่างนั้นลองคิดวิเคราะห์บริษัทนั้นดีๆเราจะพบว่าเหตุผลจะเข้ามาแทนที่อารมณ์เราครับ
บ่อยครั้งที่ผมดูหน้ากระดานหุ้นเมื่อหุ้นบางตัวที่ผมเล็งๆไว้มันลงมามาก(อย่างน่าใจหาย)ผมกระสันจะเข้าไปโฉบให้ได้ ในหัวผมไม่มีเหตุผลใดเลยมันนึกแต่ว่าหุ้นลงแล้วๆ แถมลงมากด้วยสิ ลงเยอะขนาดนี้ถ้ามันกลับไปที่ราคาเดิมล่ะ โว้วๆๆๆ กำไรอื้อซ่า แต่บทความนั้นทำให้ผมเอะใจแล้วปิดกระดานหุ้นซะ ออกมาหานุ่นนี่นั่นกิน ทำนู่นทำนี่ แล้วนึกวิเคราะห์หุ้นตัวนั้นเล่นๆผมก็ว่าเหตุผลที่ผมเคยวิเคราะห์หุ้นตัวนี้ไว้มันกลับเข้ามา และช่วยประกอบการตัดสินใจผมได้อย่างไม่น่าเชื่อ
หลายครั้งที่หุ้นที่ผมเล็งไว้หลายๆตัวแล้วราคามันลง สมองผมมันถูกควบคุมด้วยอารมณ์ ตัวนั้นก็น่าซื้อ ตัวนี้ก็น่าซื้อ น่าซื้อไปหมด ปิดหน้าจอกระดานหุ้นเลยครับ ไปเดินเล่นแล้วนึกถึงตัวธุรกิจ วิเคราะห์บริษัทเหล่านั้นด้วยเหตุผลอีกรอบ แล้วผมก็พบตัวที่น่าซื้อจริงๆ
แค่นี้แหละครับวิธีควบคุมอารมณ์ผม ไม่รู้ตรงประเด็นรึเปล่า

เป็นกระทู้ที่เตือนสติได้ดี จริงๆ  :shock:

ขอบคุณครับ มีประโยชน์มากครับ

ทำไมผมกลับเป็นพวกไร้อารมณ์

ตลอดการลงทุนมาผมแทบไม่ได้ขายหุ้นเลย พอหุ้นขึ้นก็เกิดอาการเสียดาย กลัวจะไม่สามารถกลับมาซื้อได้อีก หรือต้องรอนานเกินไปกว่าจะถึงจุดที่เราต้องการซื้อคืน เลยไม่ยอมขาย เป็นพวกชอบมีหุ้น ไม่ค่อยชอบถือเงินสดนานๆ

พอจังหวะหุ้นที่ถือลง ก็ลงไม่ถึงจุดที่เราตั้ง Alert ไว้ ทำให้ไม่ได้ซื้อเพิ่มอีก เพราะคิดว่ามี MOS ไม่พอ ไม่มีกิเลสที่จะซื้อเพิ่ม มัวแต่ต่อราคา

สรุปเลยได้แต่ดูหุ้นเรา ราคาวิ่งไปวิ่งมา ไม่ได้ทำอะไร กินแต่ปันผล ไม่มีอารมณ์จะซื้อจะขายเลยหลายเดือนแล้ว

ส่วนตัวแล้วจะขายหุ้นเฉพาะตัวที่เรารู้สึกว่ามันไม่ดีเหมือนตอนซื้อแล้วเท่านั้น

สำหรับผมแล้วคิดว่าการควบคุมอารมณ์เป็นเรื่องที่ยากมากครับ
แต่มีวิธีที่ง่ายกว่านั่นคือการปรับมุมมอง ซึ่งมันจะทำให้เราปรับอารมณ์ไปด้วย
เช่น
    - ความกลัวที่เกิดจากการที่ราคาหุ้นลง
ก่อนหน้านี้ผมกังวลอย่างมากแล้วจะตั้ง cut Loss ไว้ที่ 5%
แต่ตอนนี้ผมถูกสอนให้มองอีกมุม????
   
สมมติว่าผมซื้อหุ้นที่ราคา 10 บาท และคาดว่าจะได้รับปันผล
1 บาทต่อปีทุกปี นั่นคือผมตอบแทน 10% แต่ถ้าหุ้นลงมาที่
8 บาท แล้วพื้นฐานเหมือนเดิม นั่นคือปันผล 1 บาท เราจะได้
ผลตอบแทนที่ 12.5%

เดิมเราพอใจที่จะได้ผลตอบแทนที่ 10% แต่ตอนนี้มีผลตอบแทน
ที่ 12.5% ให้ ทางเดียวที่ผมต้องทำคือซื้อเพิ่ม (ย้ำว่าพื้นฐานต้องไม่เปลี่ยน)

ทุกวันนี้เราเลยดีใจทุกครั้งที่เห็นหุ้นลงครับ มันทำให้ผมมีโอกาส
ได้ผลตอบแทนที่สูงขึ้น
:lol:

ไม่แปลกใจเลยทำไมคนลงทุนแนว vi จึงมีแต่ วิศวะ หมอ นักธุรกิจ  ด้วยความคิดเชิงตรรกะ และ ความมีเหตุผล ขนาดนี้นี้เอง  
นี้กระมั้งที่หลาย ๆ คนฝากชีวิตการลงทุนไว้กับแนวทางนี้แล้ว
ได้อ่านหลาย ๆ ความเห็นแล้วได้เห็นหลายแง่มุม  รู้สึกได้เลยว่าเป็นเวปแห่งปัญญาชนจริง ๆ

[quote="send"]สำหรับผมแล้วคิดว่าการควบคุมอารมณ์เป็นเรื่องที่ยากมากครับ
แต่มีวิธีที่ง่ายกว่านั่นคือการปรับมุมมอง ซึ่งมันจะทำให้เราปรับอารมณ์ไปด้วย
เช่น