Thai Value Investor การลงทุนแบบเน้นคุณค่า ลงทุน VI หุ้นวีไอ Webboard

ผมพบว่ามีการกระทำอันหนึ่ง ที่ต้องอาศัย ความกล้า ฟังดูแล้วเหมือนง่ายและเป็นเคล็ดลับความร่ำรวย แต่ยาก

นั่นคือ

การซื้อหุ้นในพอร์ตของเราเอง

สมองเราจะสั่งการและส่งคำถามซ้ำ ๆ อยู่สองประเด็น

1 หุ้นเราตก เฮ้ย จิงดิ เราคิดมาดีแล้วหรือ
2 หุ้นตัวอื่นไม่ตก แม่.ง เอ๊ยว่าแล้ว
3 หุ้นตัวอื่นขึ้นก่อน เราจอดสนิทเลยหว่ะ

แต่ตามจริงหากเราคิดด้วยตรรกกะดีแล้ว การ รีอินเวสต์ นี่หล่ะ เคล็ดลับความรวยอย่างแท้จริง

น้ำชา-1

น้ำชา-2

เคล็ดลับความกล้า

“Unless you can watch your stock holdings decline by 50% without becoming panic-stricken, you should not be in the stock market.” – Warren Buffett

ปีนี้เป็นการทดสอบความกลัวมากกว่าทดสอบความกล้า

เหล่า vi เป็นผู้กล้าจริงๆ ยัง ไม่มีใคร vote กลัวเลย

kongkiti เขียน:เหล่า vi เป็นผู้กล้าจริงๆ ยัง ไม่มีใคร vote กลัวเลย

ขอตอบด้วยรูปครับ

ปีนี้ได้เรียนรู้ "ความกล้า" อีกอย่างหนึ่ง

"ความกล้า" ที่จะไม่เดินร่วมทางกับ คนที่มีแนวประพฤติ ต่างจากเรา
แม้เราจะรู้ว่าเส้นทางธุรกิจ หากเราลงทุนในบริษัทเค้า เราคงประสบความสำเร็จ ร่ำรวยไปด้วยกัน

แต่เราไม่เอาความร่ำรวย มาแลกกับ ความสบายใจของเรา

Nevercry.boy เขียน:ปีนี้ได้เรียนรู้ "ความกล้า" อีกอย่างหนึ่ง

"ความกล้า" ที่จะไม่เดินร่วมทางกับ คนที่มีแนวประพฤติ ต่างจากเรา
แม้เราจะรู้ว่าเส้นทางธุรกิจ หากเราลงทุนในบริษัทเค้า เราคงประสบความสำเร็จ ร่ำรวยไปด้วยกัน

แต่เราไม่เอาความร่ำรวย มาแลกกับ ความสบายใจของเรา

กล้าตัดทิ้งความโลภด้วยคุณธรรมประจำใจครับ

เพียงแค่กล้า ความกลัวก็หมดไป
กล้าในวันนี้ ดีกว่าอีก 10, 20, 30 ปี ให้หลังต้องมานั่งเสียใจ

อยากให้ทุกคน (รวมทั้งตัวผม) มีความกล้าทำในสิ่งที่ถูกต้องครับ

ในตลาดหุ้น ก็เช่น...

ติดดอยหุ้นปั่น ก็กล้าที่จะตัดมันทิ้งไป เริ่มหาบริษัทดีๆ ลงทุนจะดีกว่า
คิดผิด ก็ต้องยอมรับผิด ขายมันทิ้งไป
เกมเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน ก็ต้องกล้าขายทิ้งไป

หรือถ้าเจอบริษัทดีๆ ติดป้ายลดราคา 50% จาก Intrinsic Value ก็ต้องกล้าเคาะซื้อ
อย่าไปหวั่น กลัว Mr.Market ให้เสียอารมณ์
(ถ้าเจอ รบกวน pm มาบอกด้วยนะครับ จะได้ซื้อตาม )

สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้กับตัวเอง และชอบที่จะให้น้ำหนักแม้ว่าจะดูเชย ก็คือ

หุ้นที่ดี คือ หุ้นที่มีเจ้าของ เจ้าของคอยดูแล

แต่ยามใดก็ตามที่ผู้ถือหุ้นใหญ่หรือเจ้าของทะยอย ขายของออกมาในยามหุ้นขึ้น จงระวังให้มาก
เพราะคุณไม่มีทางที่จะรู้ดีไปกว่าพวกเขาได้อย่างแท้จริง

โอ้โห อ่านแล้วต้องแชร์ครับ หา เจ็ดพันล้านในร้อยวันจากมันสมองและความรักโลก

http://www.iurban.in.th/greenery/oceancleanup/

ความเห็นกับเรื่อง Brexit

"ไม่รู้อ่ะครับ"

ยิ่งนานไป ยิ่งนานวัน ผมยิ่งชอบ มิสเตอร์มาร์เก๊ตผมหลงไหลในมนต์เสนห์นี้

ผมชอบที่เป็นแบบนี้ เค้าเป็นแบบนี้เพราะเค้าเป็นแบบนี้ มีหลายคนที่คาดการณ์เค้าถูกบางช่วงบางตอน แต่ไม่มีใครสักคนที่สามารถอ่านจิตใจของเค้าได้ตลอดเวลา

เค้ามีความเป็นอิสระ เค้าหลุดพ้น ต่อให้คุณเป็น ประธานาธิบดี นายกฯ มหาเศรษฐีหรือใครต่อใคร
คุณก็ควบคุมเค้าไม่ได้ เค้าคือเค้า เค้าไม่กลัวที่จะลดลงให้คนทั้งโลกด่าแช่ง ไม่กลัวว่าจะพุ่งขึ้นให้ใครต่อใครตักตวงผลประโยชน์
ไม่กลัวว่าจะแกว่งไกว ให้ใครต่อใครมาเก็งกำไร หรือจะทำให้ใครพังพินาศ

ไม่มีโลจิกต์ไม่มีตรรกกะใด ๆ มาควบคุม เค้าได้
การที่จะอยู่กับตลาดหุ้นคือการไม่พยายามหาวิธีมาควบคุมเค้า ไม่ควบคุมแต่อยู่ร่วมแบบเท่าเทียม

บางครั้งกับชีวิต กับเพื่อน กับครอบครัว

"ไม่ควบคุมแต่อยู่ร่วมอย่างเท่าเทียม"

คือคำตอบครับ

อ่านเกมส์ของ GJS เห็นราคาวันนี้กับราคาวันที่ผมถือแล้วต้องบอกว่า



โขกแม่งให้หัวแตก

อ่านเกมส์ขาดทุกอย่างแต่ใจไม่ถึงเพราะได้ยินเสียงรอบข้างว่า หุ้นขยะ ผมอยากเรียกตัวผมเองว่าเป็นนักลงทุนขยะจริง ๆ

ขยะ บางครั้งก็เป็นทองได้ คุณมองเห็นขยะเป็นทองรึเปล่าล่ะ? คุณเห็นคุณค่าของอะไรล่ะ

จริงแล้ว บางครั้งเวลาที่เรานึกว่าเราทำในสิ่งที่ ฉลาด บางทีเรากำลังทำสิ่งที่โง่เขลาอยู่สินะ เหตุและผล กับการเข้าข้างตัวเองเพื่อมีความสุขในเวลาสั้นนั้น มันช่างลักลั่นย้อนแย้งจริง ๆ

และในบางเรื่องที่เราทำในขณะที่กล้าสุด ๆ บางทีมันคือความขลาดนะ เราหนีปัญหาเพราะเรากล้าเดินออกมาและทิ้งปัญหาไว้เบื้องหลังซุกมันไว้ใต้พรม

ถุย! ไอ้ขี้ขลาด

ผมอ่าน Passport to Profit ของ ดร.มาร์ค โมเบียส จบแล้วครับ

เป็นคู่มือการลงทุนประเภทเล่นจริง เจ็บจริง ดร. โมเบียส แกเป็นนักเดินทางด้วยมั๊ยมั๊ง?

เป็นการดูตั้งแต่ภาพใหญ่เศรษฐกิจการเมืองสังคมเฉือนคมหักเหลี่ยมทรยศ
ไซฟ่อนผู้บริหารทำเพื่อตัวเองและหลายสิ่งอย่าง

คำคมมีเยอะแต่ไม่ใช่แนววิชาการนะครับเป็นแนว ผู้จัดการกองทุนที่เล่นจริงเจ็บจริง

ถ้ามีเวลานะครับแนะนำครับ

ยิ่งอ่านมาก ยิ่งรู้น้อย

หนังสือในตู้หนังสือ อาห์พูดผิดห้องหนังสือมีมากจนล้น ว่าง ๆ จะถ่ายรูปมาลง
แต่ หนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกว่าเฮ้ย มันใช่ มีอยู่ไม่กี่เล่ม
และหนังสือที่อ่านแล้วต้องหยิบมาอ่านทบทวนจริง ๆ มียิ่งน้อยลงไปอีก

เมื่อตอนเล่นหุ้นแนววีไอแรก ๆ สิ่งที่ต้องการเสาะแสวงหาคือหุ้นโตเร็ว 30, 50 หรือแม้แต่เป็นร้อย ๆ เปอร์เซนต์ ต่อปี
พออ่านหนังสือของลินซ์ให้คำนิยามไว้ว่า เค้าต้องการมองหาหุ้นที่โตประมาณ 1X.XX% ก็รู้สึกแปลกใจ?

แต่พอมาถึงวันนี้ หุ้นที่โต สิบกว่าเปอร์เซนต์ แต่สม่ำเสมอ กลายเป็นหุ้นขวัญใจของผมเลยครับ

สิ่งนึงที่ผมคิดว่า คนซื้อหุ้นทั้งเก็งกำไรและลงทุนกับ Mr.Market ต่างกันนั้น
คือ

Mr. Market ชอบซื้อหุ้นท่ามกลางความไม่ชัดเจน
นักลงทุน ชอบซื้อหุ้นท่ามกลางความชัดเจน
นักเก็งกำไร ชอบซื้อหุ้นตาม Mr.Market (พยายามจะเดาใจ Mr.Market)

แล้วเราล่ะ

"ผมชอบซื้อหุ้นตามเหตุผลของผมบนความไม่ชัดเจนของคนอื่น ผิดถูกชั่งหัวแม่ง"

การจับลิง จริงเท็จก็ไม่รู้ฟังมา

นำไหอยู่หนึ่งไหใส่ของที่ลิงของลงไปเช่นถั่ว
ลิงสงสัย และค้นพบว่ามีถั่วอยู่ในนั้น
ลิงจึงล้วงมือลงไปและกำถั่วไว้ในมือให้มากที่สุด
โอ้ เจ้ากรรม! ลิงตัวนั้นติดไห ไม่สามารถดึงมือออกมาได้
ไปไหนก็ไม่ได้

ทางออกของลิงตัวนั้นคือ
ปล่อยมือจากถั่วซะ

โอ้ เจ้ากรรม! ไหนเลยลิงมันจะทำ

Nevercry.boy เขียน:การจับลิง จริงเท็จก็ไม่รู้ฟังมา

นำไหอยู่หนึ่งไหใส่ของที่ลิงของลงไปเช่นถั่ว
ลิงสงสัย และค้นพบว่ามีถั่วอยู่ในนั้น
ลิงจึงล้วงมือลงไปและกำถั่วไว้ในมือให้มากที่สุด
โอ้ เจ้ากรรม! ลิงตัวนั้นติดไห ไม่สามารถดึงมือออกมาได้
ไปไหนก็ไม่ได้

ทางออกของลิงตัวนั้นคือ
ปล่อยมือจากถั่วซะ

โอ้ เจ้ากรรม! ไหนเลยลิงมันจะทำ

เรื่องนี้มีภาคต่อนะครับ

คนเราก็ไม่ต่างกับลิง เพียงแต่ว่าถั่วของคนเรามันมีมากกว่า ทั้งชื่อเสียง เกียรติยศ ทรัพย์สมบัติ ครอบครัว พวกพ้อง ความเชื่อ

ดำ เขียน:

Nevercry.boy เขียน:การจับลิง จริงเท็จก็ไม่รู้ฟังมา

นำไหอยู่หนึ่งไหใส่ของที่ลิงของลงไปเช่นถั่ว
ลิงสงสัย และค้นพบว่ามีถั่วอยู่ในนั้น
ลิงจึงล้วงมือลงไปและกำถั่วไว้ในมือให้มากที่สุด
โอ้ เจ้ากรรม! ลิงตัวนั้นติดไห ไม่สามารถดึงมือออกมาได้
ไปไหนก็ไม่ได้

ทางออกของลิงตัวนั้นคือ
ปล่อยมือจากถั่วซะ

โอ้ เจ้ากรรม! ไหนเลยลิงมันจะทำ

เรื่องนี้มีภาคต่อนะครับ

คนเราก็ไม่ต่างกับลิง เพียงแต่ว่าถั่วของคนเรามันมีมากกว่า ทั้งชื่อเสียง เกียรติยศ ทรัพย์สมบัติ ครอบครัว พวกพ้อง ความเชื่อ

ภาคต่อของลิงคือ ต่อมาลิงช่างสงสัยยังชอบค้นหาอาหารในไหใบอื่นอีก ไม่เข็ด

คราวนี้เจ้ากรรมดันไปเอามือล้วงในไหซึ่งมีกะปิอยู่ใต้ไห
มือที่ติดกะปิเมื่อมันนำมาดม ก็รู้สึกถึงความไม่ชอบเกิดเป็นความเกลียดชังในอารมณ์อย่างสูง
มันใช้ความพยายามในการลดกลิ่นกะปิด้วยวิธีการถูนิ้วกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือ เจ้ากลิ่นกะปิก็ยังไม่หายออกไป มันต้องทนทุกข์ทรมาณแสนสาหัสเพื่อให้กลิ่นกะปิหายไปให้ได้

กะปิถึงจะร้าย ก็ไม่ร้ายเท่าความคิดที่ลิงมีความเกลียดกะปิอยู่ในใจตลอดเวลา

ลิงเป็นแผลเหวอะหวะไม่ใช่เพราะกะปิ หากเป็นเพราะความจงเกลียดจงชังกะปิต่างหาก

สิ่งที่เราเกลียดนั้น บ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความรู้สึกเกลียดชังในจิตใจเรา ทำให้เราทำการอะไรโดยขาดสติและไม่ได้ใช้ปัญญาในการทำงาน แต่กลับกระทำการด้วยอารมณ์ที่พาไป
ความเกลียดชัง การพยายามผลักไสสิ่งที่ไม่ชอบ ความรู้สึกถึงความโกรธและความกลัว จึงเป็นกิเลสในใจเจ้าตัวร้ายที่เราต้องระวังความคิดที่ปรุงแต่งจิตของเราไว้ให้มากนั้นเอง

จึงต้องมีสติในการแยกแยะความคิดปรุงแต่งจิตกับสิ่งที่เป็นจริงให้ได้ครับ

ถ้าในไทยวีไอ มีบทความที่คิดว่าอ่านซ้ำและประเทืองปัญญามากขึ้นทุกครั้ง
ผมขอเสนอกระทู้นี้เป็นหนึ่งในนั้น

http://nevercry-boy.blogspot.com/2015/04/blog-post.html

บทความดีครับ ไม่เห็นจะน่าหมั้นไส้อะไรเลย

พวกเขียนหนังซื้อกั๊กความรู้แล้วเอารูปอวดรวยมาแปะๆๆ

ใส่แต่คำคมตัวโตๆ หน้าเว้นหน้า น่าหมั้นไส้กว่าเยอะครับ