คุณจะแก้ปัญหานี้อย่างไร

[Accidental Hero]

เป็นเรื่องจริง อ่านมาจากหนังสือเล่มหนึ่ง

เรื่องเกิดสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 สมัยที่ทองคำบาทละไม่ถึง 10 บาท

สมมติว่า คุณเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง ที่มีอยู่ไม่กี่แห่งในสมัยนั้น
โรงแรมของคุณเป็นที่นิยมของชาวต่างชาติ ที่มาทำงานในเมืองไทยทั้งระยะสั้นและยาว

มีฝรั่งคนหนึ่ง มาทำงานเมืองไทยระยะหนึ่ง ไม่ได้มีบ้านพัก จึงมาพักกึ่งถาวรที่โรงแรมของคุณ โดยจ่ายค่าเช่าหลายๆเดือนครั้งหนึ่ง
เขาเป็นผู้เช่าที่ดี
ต่อมาเขามีกำหนดกลับประเทศบ้านเกิด คิดค่าเช่าที่ค้าง รวมเป็นเงิน 700 บาท เขาจึงเขียนเช็คให้เป็นเงิน 700 บาท พอดีวันนั้นเป็นวันหยุดธนาคาร

คุณลำบากใจ เพราะเงินจำนวนมาก (ทองบาทละไม่ถึง 10 บาท) จะขอเป็นเงินสด เขาก็ไม่มีจ่าย จะให้ไปตรวจสอบที่ธนาคารก็เป็นวันหยุด
จึงจำใจต้องรับเช็คไว้
ฝรั่งคนนั้นได้ลงเรือไปสิงคโปร์เพื่อต่อเรือเดินทะเลไปบ้านเกิดต่อไป

ถึงวันจันทร์ ธนาคารเปิดทำการ คุณรีบเอาเช็คไปขึ้นเงิน
ธนาคารบอกว่า เงินในบัญชี มีไม่พอ จึงคืนเช็คให้คุณ

คุณไม่สามารถขึ้นเงินก้อนโตได้ จะทำอย่างไรดี

[Hisoka]

คงทำอะไรไม่ได้มั้งครับ เพราะไม่รู้จะไปตามฝรั่งคนนี้ได้ที่ไหน
ก็คงได้แต่ถือเช็คไว้แล้วให้ธนาคารเช็คให้ว่ามีเงินพอจ่ายหรือยัง
จนเช็คหมดอายุ ก็เก็บไว้เป็นที่ระลึุก เผื่อวันหนึ่งฝรั่งคนนั้นจะสำนึกผิดแล้วกลับมาจ่าย

[blueplanet]

ปรึกษาธนาคารเล่าให้เค้าฟัง
ธนาคารน่าจะช่วย
เช็คเงินในบัญชีนั้นว่าเหลือเท่าไหร่
แม้ว่าธนาคารจะมีมารยาทไม่บอกความลับลูกค้า
ถ้าธนาคารช่วยและธนาคารเข้าใจก็เอาเงินเข้าไปให้เท่ากับ 700บาท
แล้วเบิกเงินออกมา 700 บาท
ความเสียหายก็จะไม่ถึง 700 บาท
หลังจากนี้ ก็ทำจดหมายทวงเงินจากฝรั่งต่อ จากหนี้ที่เหลือ

[Accidental Hero]

ตามคุณ blueplanet บอกครับ
เจ้าของโรงแรมเป็นคนยิวที่อยู่ในเมืองไทย
เนื้อเรื่องเล่าถึงความอดทน ขยัน ไม่ท้อถอย และสติปัญญาของคนยิว
ตามเรื่องดูเหมือนธนาคารจะไม่ยอมเปิดเผยบัญชีลูกค้า
เขาเลยใช้วิธีค่อยๆทำความสนิทกับพนักงาน เช่นเชิญมาทานอาหารที่โรงแรมหลายๆครั้ง
จนสนิทกัน แล้วจึงขอความช่วยเหลือ ถามยอดเงินในบัญชี ปรากฏว่าขาดอยู่ไม่มาก
เขาเลยฝากเงินเติมจนครบ 700 แล้วเอาเช็คไปขึ้นอีกครั้ง

ดูเหมือนผมจะตั้งผิดห้อง รบกวนย้ายไปห้องเศรษฐศาสตร์ข้างถนน น่าจะถูกต้องกว่าครับ

[pakhakorn]

ตามคุณ blueplanet บอกครับ
เจ้าของโรงแรมเป็นคนยิวที่อยู่ในเมืองไทย
เนื้อเรื่องเล่าถึงความอดทน ขยัน ไม่ท้อถอย และสติปัญญาของคนยิว
ตามเรื่องดูเหมือนธนาคารจะไม่ยอมเปิดเผยบัญชีลูกค้า
เขาเลยใช้วิธีค่อยๆทำความสนิทกับพนักงาน เช่นเชิญมาทานอาหารที่โรงแรมหลายๆครั้ง
จนสนิทกัน แล้วจึงขอความช่วยเหลือ ถามยอดเงินในบัญชี ปรากฏว่าขาดอยู่ไม่มาก
เขาเลยฝากเงินเติมจนครบ 700 แล้วเอาเช็คไปขึ้นอีกครั้ง

ดูเหมือนผมจะตั้งผิดห้อง รบกวนย้ายไปห้องเศรษฐศาสตร์ข้างถนน น่าจะถูกต้องกว่าครับ

มันคงเป็นข้อแตกต่างระหว่าง ลูกค้าที่ตั้งใจชักดาบ กับ ลูกค้าที่ไม่ตั้งใจชักดาบ

กรณีนี้ลูกค้าคงไม่ได้ตั้งใจชักดาบ ครับ