ยุทธศาสตร์ ยุทธวิธีวีไอ2

[PERFECT LUCKY]

Value Way ฉบับวันที่ 25 เมษายน 2554
โดยวิบูลย์ พึงประเสริฐ
ยุทธศาสตร์ยุทธวิธีวีไอ (2)

ต่อจากฉบับที่แล้ว

ถาม วิธีการเลือกหุ้น คิดแบบไหน ประเมินอย่างไร

คุณฉัตรชัย :เลือกหุ้นที่เราอยากเป็นเจ้าของ เช่นอยู่ในอุตสาหกรรมที่โต บริษัทดี ผู้บริหารดี และการประเมินราคาเป็นเรื่องสำคัญ ของดีมีคุณภาพถ้าแพงไปอาจเป็นการตัดสินใจที่ผิด ถ้าดูแต่ราคาเวลาหุ้นบวกแรงๆ ลบแรงๆใจอาจสั่นได้
ปกติก็อ่านข่าวตลอดเวลา อ่านนสพ.ธุรกิจ ถึงไม่ได้เป็นเรื่องหุ้นก็ศึกษาอ่านไว้เป็นการเปิดโอกาสในการลงทุน จากประสบการณ์เคยเจอบริษัทขายกิจการได้เงินสดมา เงินสดที่ได้มามีราคามากกว่าหุ้นในกระดานเสียอีก เราเข้าไปซื้อก็ได้กำไรเป็นต้น เรื่องของส่วนต่างความปลอดภัย (Margin of Safety) ถ้าเราประเมินราคาได้ 10 บาท ราคาบนกระดาน 6 บาทก็ซื้อ ที่คิดแบบนี้เพราะความชำนาญในงบการเงิน มีการ
ประมาณการกำไรถ้าเพิ่มขึ้น ราคาหุ้นจะเป็นเท่าไหร หรือ ถ้ากำไรเปลี่ยนไป 20 หรือ 30% ราคาเป็นเท่าไหร่ แล้วเลือกราคาที่ปลอดภัยที่สุด พอลงทุนแล้วหุ้นไม่ไปไหนก็ไม่เป็นไร เพราะการทำธุรกิจกว่าจะตั้งโรงงานกว่าจะได้ผลตอบแทนก็ต้องใช้เวลา ถ้าซื้อแล้วหุ้นขึ้นเร็วเกินไปก็ขายเลยถ้าเกินราคาที่เราประเมินไว้

คุณนริศ : มี 2 แนวทางคิอ วิเคราะห์ บนลงล่าง กับล่างขึ้นบน โดยวิเคราะห์ข่าวสารต่างๆที่ออกมา แล้วแยกประเภทตามตำราของปีเตอร์ลินซ์ เพราะหุ้นแต่ละอุตสหกรรมมีค่าพีอีที่ไม่เท่ากันและแนววิเคราะห์ก็ต่างกัน เช่น หุ้นกลุ่มเติบโต เราอาจต้องวิเคราห์แบบเมกะเทรน วิเคราะห์บนลงล่าง ดูภาพรวมแล้วมาหาหุ้นที่ดีที่สุดของกลุ่มเพราะลงทุนยาว แต่พวกฟื้นตัว (Turnaround) ก็เน้นดูมูลค่าทางบัญชีเป็นหลักอยู่ในอุตหกรรมที่พอไปได้ เป็นวิเคราะห์แบบล่างขึ้นบนเป็นต้น
จากนั้นก็ไปประเมินมูลค่า ดูรอบว่าเป็นอย่างไร เจาะงบ แล้วดูส่วนต่างความปลอดภัย 50% ซื้อแล้วไม่ขึ้นก็ถือต่อไป เคยถือนานสุด 3 ปีถ้าเรามองทุกอย่างดีเหมือนเดิมก็ไม่ขาย ลงก็ซื้อเพิ่ม ถ้าซื้อแล้วขึ้น ดูอัพไซด์ ถ้าเหลือน้อยแล้วเจอตัวอื่นที่เยอะกว่าก็เปลี่ยนตัวเล่น แต่ตัวที่เปลี่ยนต้องดูว่าเป็นหุ้นกลุ่มไหนด้วยประกอบเช่น หุ้นเติบโตกับหุ้นเติบโต ถ้าอยู่คนละกลุ่มอาจมีลังเลบางทีหาไม่ได้ก็ไม่ขาย
แรกๆเล่นหุ้นยากเหมือนกันเพราะไม่ได้จบด้านนี้มาแต่พอศึกษาเป็นแล้วเป็นเลยให้ไปอ่าน 56-1 มีประโยชน์กว่าเฝ้าหน้าจอซึ่งไม่ได้พัฒนาอะไร

อ.นิเวศน์ : ไม่ได้แกะงบอะไร ให้ดูเผินๆเหมือนกรรมการตัดสินนางงาม แกะงบคือวัดสัดส่วนเป็นตัวเลขเลย ดูแล้วก็งงๆ ชอบดูแบบไม่ใส่เสื้อผ้า เห็นกันชัดๆ ถ้าบริษัทโปร่งใส ไม่ต้องแกะมาก ดูบรรทัดสุดท้ายเลยกำไรเท่าไหร่

คุณโจ : มองภาพใหญ่ๆ อัพไซด์เยอะๆ เราต้องหามูลค่าที่ควรจะเป็น ดูทั้งคุณภาพ ปริมาณ เอามาเทียบกันแล้วอย่าลืมดู ส่วนต่างความปลอดภัย คือผิดพลาดลงนิดเดียวแต่ถ้ากำไรได้เยอะ ติดตามข่าวต่างๆ ข่าวเล็กๆบางทีให้ข้อมูลที่สำคัญเหมือนกัน ต้องไปสืบต่อ ข้อมูลเดียวบอกไม่ได้ แต่เราอาจสนใจแล้วไปหาข่าวมาเรื่อยๆ เวลาซื้อถ้าเจอส่วนต่างความปลอดภัยเยอะๆอย่าง 100% ก็ซื้อเลย ถ้า 30% อาจค่อยๆแบ่งซื้อ ถ้าหุ้นไม่ขึ้นแล้วเราคิดถูกต้องก็รอได้ถ้าผิดก็ขาย หรือหากขึ้นแรงๆเราจะแบ่งขายเป็น 3 ส่วนคือ ราคาที่เราคิดว่าเต็มมูลค่า ราคาที่เกินมูลค่า ราคาที่เป็นไปได้สูงสุด ทยอยขายเป็นสัดส่วน พอขายตัวนึงก็ไปซื้อตัวอื่นให้เงินหมุนไปเรื่อยๆ

หมอบำรุง : ซื้อหุ้นที่ต่ำกว่ามูลค่าที่ควรจะเป็น หุ้นดีดี หรือหุ้นแย่ๆ ก็ซื้อได้ถ้าราคานั้นมันต่ำกว่าที่ควรจะเป็น ยกเว้น ผู้บริหารไซฟ่อนเงิน กับบริษัทตกแต่งบัญชี ไม่ซื้อเด็ดขาด อย่าลืมอ่านหน้าแรกของความเห็นผู้สอบบัญชี วิธีการคือ นำหุ้นมาก็เรียงตามพีอี พีบีจากน้อยไปมากแล้วเจอหุ้น 10-20 ตัว จากนั้นนำมาแยกอุตสหกรรมตามแนวปีเตอร์ลินซ์ แล้วประเมินกำไรในอนาคตว่าเท่าไหร่ ได้พีอีถ้าต่ำๆก็น่าสนใจ เวลาซื้อก็ซื้อเลย เวลาขายก็ดูว่าพีอีเท่าไหร่ ถ้ารู้สึกว่าเต็มมูลค่าหรือมันสูงแล้วขายหมดทีเดียว

อ.นิเวศ: 5ปีเลือกหุ้นที จำกัดตัวเองมอง 5 ปีถ้าตัวไหนมองไม่ออกไม่ผ่านว่าบริษัทจะยังอยู่ไหม โตไปยังไง กำไรเท่าไหร่ บริษัทที่กำไรหวือหวาปีสองปี ไม่เอา เงินอยู่ในหุ้นหมดเลยต้องเลือกตัวที่ดีที่สุดของธุรกิจ คิดเรื่องขาดทุนก่อนถ้าเสี่ยงขาดทุนก็ไม่เอาเพราะถือยาว กิจการต้องดีที่สุดในประเทศ ยังไปได้ต่อในอีก 5ปีแล้วซื้อ แล้วก็เอาเวลาไปทำอย่างอื่น โตไปกับธุรกิจ เรื่องนี้ทำมานานแล้วไม่คิดว่าเป็นข้อจำกัดของพอร์ทใหญ่ คือเราเลือกที่ดีที่สุด นานๆเปลี่ยนที ราคายุติธรรมอาจไม่ถูกเท่าไหร่ ปันผล 4-5% เรามองออกว่ามันจะโตไปอีก 5 ปี ก็ซื้อได้ เลือกที่ดีที่สุดไม่จำเป็นต้องถูกแค่ราคายุติธรรมก็โอเค

[aonzzung]

ขอบคุณครับ

[sylph]

มองข้ามตรงนี้ทุกที

" เลือกที่ดีที่สุดไม่จำเป็นต้องถูกแค่ราคายุติธรรมก็โอเค "

มัวแต่งก จะเอาถูกอยุ่นั่นแหละ ไม่ได้สักที